نقد آموزه های صوفیه از دیدگاه امام صادق (ع)

یکی از مباحث اساسی درباره خاستگاه اندیشه و منش صوفیه در گذشته و حال، بازشناخت نگاه متون وحیانی - اعم از کتاب و سنت - به این امور است. پیدا است که شفاف بودن متون وحیانی به بسیاری از پرسش ها پاسخ داده و میزان انطباق اندیشه صوفیه را با آموزه های اسلامی آشکار کرده است. خوشبختانه در کتاب «کافی» نخستین و معتبرترین جامع روایی شیعه روایت نسبتا مبسوطی از گفت وگوی گروهی از صوفیه با امام صادق (ع) آمده است. در این روایت، امام در پاسخ به نگرش افراطی در زمینه ریاضت، زهد و دنیا گریزی به آیاتی از قرآن، روایاتی از رسول خدا (ص)، سیره انبیای سلف همچون داود و یوسف و سیره صحابه بزرگوار پیامبر همچون سلمان و ابوذر استناد جسته و ضمن تاکید بر جهل آنان درزمینه مبانی فهم و تفسیر آیات و روایات، به آنان گوشزد کرد که این تفکر افراطی، راه را برای گریز از مسئولیت های شخصی، خانوادگی و اجتماعی هموار می کند. مقاله حاضر پس از بررسی کوتاه سندی با تذکار دوازده نکته برگرفته از متن این روایت، می کوشد تا صوفیه را از دیدگاه سنت معصومان بازکاوی کند.