ظهور فراماسونری در حلقه های دراویش

فراماسونری عنوان مقوله ای پیچیده و نهان روش است که برای سیطره جهانخواران بر منابع مادی و معنوی جهان تلاشی چند صد ساله دارد. این نهاد بین المللی با شاخ و برگ هایش نسبت معینی با صهیونیسم دارد و برای پیشبرد اهداف خود، کانون های مختلف فرهنگی و سیاسی جوامع مختلف را هدف خود قرار می دهد. یکی از این کانون های جدی که در ایران هدف فراماسونرها قرار گرفت، حلقه های دراویش و زاویه ها و خانقاه های متصوفه بود. در دهه های اخیر که امواج مدرنیزاسیون، شیرازه جامعه ایرانی را با چالش مواجه کرد، خانقاه ظهیرالدوله انجمنی مخفی برای هدایت دراویش، هنرمندان و ادیبان به سوی اهداف فراماسونری تشکیل داد تا ضمن انحراف جامعه ایرانی از مرجعیت به طریقت متصوفه، راه را برای نفوذ بیشتر در امور کشور هموار کند. علی خان ظهیرالدوله قاجار، داماد ناصرالدین شاه که جانشینی صفی علیشاه را یافته بود، با تاسیس این انجمن در پوشش یک خانقاه، پیوند فراماسونرهای مشهوری چون تقی زاده با ادیبان و هنرمندانی چون ملک الشعرای بهار، ابوالحسن خان صبا، رهی معیری، درویش خان، ایرج میرزا، محمدحسین لقمان ادهم، روح الله خالقی، فروغ فرخ زاد، سعید نفیسی و.. را برقرار کرد و کوشید تاثیر مورد نظر فراماسونرها را بر آنان جدیت بخشد.