بررسی میزان تاثیر فنول و منتول موضعی در بهبود ضایعه های مزمن پوستی خارش دار ناشی از سولفور موستارد

ضایعه های پوستی مزمن از عوارض نسبتا شایع و دیررس مسمومیت با سولفور موستارد (خردل) هستند که در جانبازان شیمیایی جنگ تحمیلی سبب علایم فراوانی از جمله خارش، سوزش و خشکی پوست می شوند. خارش، شایع ترین شکایت پوستی در مرحله مزمن است که بود یا نبود آن تاثیر فراوانی در کیفیت زندگی مصدومان ایجاد می کند. در این پژوهش به بررسی میزان اثربخشی ترکیب موضعی فنول %1 و منتول %1 در جانبازان شیمیایی (به خصوص روی خارش) و مقایسه اثر آن با پلاسبو پرداخته شد.
روش اجرا: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسو کور بود که روی مصدومان شیمیایی ای صورت گرفت که دچار خارش پوستی ناشی از سولفور موستارد شده بودند. 80 نفر از این جانبازان به صورت تصادفی به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند که یک گروه با ترکیب موضعی فنول %1 و منتول %1 و گروه دیگر تحت درمان با دارونما به مدت 6 هفته تحت درمان قرار گرفتند و نتایج حاصل از درمان بر اساس سیستم درجه بندی خارش ارزیابی شد.
میزان خارش در گروه دارو بعد از درمان با میزان خارش در گروه دارونما کاهش معنی داری داشت (P=0.026).
استفاده موضعی از ترکیب فنول %1 و منتول %1 در درمان خارش ناشی از سولفور موستارد در جانبازان شیمیایی دارای تاثیر قابل توجهی است.