پنتوکسیفیلین دردرمان درماتوزهای پورپوریک پیگمانته: کارآزمایی بالینی تصادفی دارای شاهد

درماتوزهای پورپوریک پیگمانته اختلال های مزمن و عود کننده ای هستند که تاکنون هیچ درمان استانداردی برای آن ها پیشنهاد نشده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر پنتوکسیفیلین بر ضایعه های درماتوزی پورپوریک پیگمانته صورت گرفت.
روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی، 35 بیمار مبتلا به درماتوزهای پورپوریک پیگمانته مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان حضرت رسول (ص) از سال 1380 تا 1384 به طور تصادفی در دو گروه دریافت کننده پنتوکسیفیلین 400) میلی گرم سه بار در روز و دارونما (نرم کننده موضعی خنثی) قرار گرفتند و بعد از هشت هفته تاثیر مداخله بر اساس معیار: بهبودی کامل = ناپدید شدن همه علایم و نشانه ها، بهبودی نسبی = حداقل %50 کاهش در علایم پوستی، بیماری پایدار = کم تر از %50 تغییر در علایم و نشانه های بالینی، بی تاثیر بودن = بدون تغییر در علایم و نشانه ها مورد ارزیابی قرار گرفت.
در پایان هفته هشتم ضایعه های هیچ کدام از 15 بیمار دریافت کننده دارونما بهبودی پیدا نکرد و در 18 نفر از 20 بیمار دریافت کننده پنتوکسیفیلین نیز در ضایعه ها بهبودی مشاهده نشد. در یک بیمار مبتلا به لیکن اورئوس، ضایعه ها به طور کامل محو شد و در بیمار دیگر مبتلا به بیماری شامبرگ ضایعه ها بعد از هشت هفته درمان با پنتوکسیفیلین از بین رفت ولی چهار هفته بعد مجددا عود کرد. شدت و وسعت ضایعه ها در هیچ کدام از دو گروه بدتر نشد و عوارض جانبی مربوط به دارو نیز در بیماران مشاهده نشد.
میزان پاسخ دهی با پنتوکسیفیلین در مبتلایان به درماتوزهای پورپوریک پیگمانته از لحاظ آماری تفاوتی با دارونما ندارد.