مقایسه فراوانی موارد کارسینوم سلول بازال در بیمارستان رازی تهران در سال های 69-1368 و 79-1378

کارسینوم سلول بازال شایع ترین سرطان در سفید پوستان است. از آن جایی که مهم ترین عامل ایجاد کننده این سرطان پوستی، اشعه فرابنفش موجود در نور آفتاب است و کشور ما در بیش تر مناطق دارای آب و هوای گرم و آفتابی است، میزان ابتلا به کارسینوم سلول بازال در کشورمان بالاست. در این مطالعه تغییر فراوانی این کارسینوم را در فاصله زمانی یک دهه مورد بررسی قرار دادیم.
روش اجرا: این تحقیق به روش مطالعه داده های موجود و با بررسی پرونده تمامی بیماران با تشخیص کارسینوم سلول بازال در بخش آسیب شناسی بیمارستان رازی تهران در سال 1368-69 و 1378-79 و مقایسه این دو دوره زمانی صورت گرفت.
در مجموع 1503 مورد کارسینوم سلول بازال مورد مطالعه قرار گرفت که 507 مورد به سال های 1368-69 و 996 مورد به سال های 1378-79 مربوط بود. فراوانی نسبی کارسینوم سلول پایه ای از 11.1 درصد کل نمونه ها در سال 1368-69 به 15.2 درصد کل نمونه ها در سال 1378-79 افزایش یافت اما این افزایش به جنس وابسته نبود. در طول این دوره زمانی در فراوانی کارسینوم سلول بازال در گروه سنی 20 تا 39 سال، کاهش معنی دار و در گروه سنی بالای 60 سال، افزایش معنی دار مشاهده شد. در بین انواع مختلف پاتولوژیک کارسینوم سلول بازال، نوع ندولار افزایش داشته که این افزایش در ناحیه صورت معنی دار بوده ولی به جنس وابسته نبوده است. در جنس مذکر، کاهش فراوانی در ناحیه صورت و افزایش فراوانی در ناحیه سر و گردن معنی دار بوده ولی در جنس مونث، مکان تومور تغییر معنی داری پیدا نکرده است.
کارسینوم سلول پایه ای در این فاصله زمانی ده ساله افزایش قابل ملاحظه ای داشته است که به منظور آموزش اقدامات پیش گیرانه و تشخیص و درمان زودرس به توجه بیشتری نیازمند است.