مقایسه اثر درمانی کلوتریمازول با فلوکونازول در ولوواژینیت کاندیدیایی

تخمین زده می شود 75 درصد زنان حداقل یک بار عفونت ولوواژینیت کاندیدیایی را در طول عمر خود تجربه می کنند. کاندیداآلبیکانس مسوول 85 تا 90 درصد عفونتهای قارچی واژن می باشد. درمان با داروهای موضعی آزولها شایعترین روش درمان در ولوواژینیت کاندیدیایی می باشد که 80 تا 90 درصد بیماران ظرف 3-2 روز پاسخ مناسبی می دهند ولی درمان ضد قارچ خوراکی با فلوکونازول (150 میلی گرم یک نوبت) نیز درمان تایید شده ای می باشد اما در این بیماران زمان بیشتری جهت بهبود علایم نیاز می باشد. با توجه به عوارض جانبی ناشایع و خفیف این دارو و مصرف راحت تر آن هدف از این مطالعه بررسی اثر فلوکونازول خوراکی در درمان ولوواژینیت کاندیدیایی در مقایسه با آزولهای موضعی می باشد.
در این مطالعه 192 بیمار با تشخیص ولوواژینیت کاندیدیایی بطور تصادفی در دو گروه درمانی قرار گرفتند. تشخیص ولوواژینیت کاندیدیایی در این بیماران براساس علایم بالینی تیپیک، pH طبیعی ترشحات واژن و یافته های میکروسکوپیک شامل دیدن میسلیوم یا مخمرهای جوانه زده پس از اضافه کردن هیدروکسید پتاسیم 10 درصد داده می شد. گروه اول تحت درمان فلوکونازول خوراکی با تک دوز 150 میلی گرم و گروه دوم تحت درمان کلوتریمازول واژینال به مدت یک هفته قرار گرفتند. ارزیابی بیماران بصورت پیگیری هر دو روز یکبار صورت می گرفت و میزان اثربخشی دو گروه درمانی با آزمون Chi-squar مقایسه گردید.
97 بیمار در گروه درمانی کلوتریمازول و 95 بیمار در گروه فلوکونازول قرار داشتند. متوسط سن بیماران 30 ± 5.23 سال بود. پاسخ به درمان در گروه کلوتریمازول 97 درصد و شکست درمان 3 درصد بوده است. و 72 درصد بیماران ظرف مدت 1 الی 3 روز و 28 درصد پس از 3 روز پاسخ دادند. در گروه فلوکونازول پاسخ به درمان 86 درصد و شکست درمان 14 درصد بوده است ولی 94 درصد بیماران ظرف 3 روز اول و 6 درصد بیماران پس از 3 روز پاسخ دادند.
این مطالعه نشان می دهد که پاسخ درمانی کلوتریمازول بیشتر از فلوکونازول می باشد (P ~ 0.005) ولی بر خلاف سایر مطالعات زمان پاسخ در گروه فلوکونازول سریعتر از کلوتریمازول می باشد (P ~ 0.001). بنابراین توصیه می شود با توجه به پاسخ قابل توجه (در 86 درصد بیماران) و با توجه به سرعت اثر بیشتر و مزایای دیگر فلوکونازول و معایب روش استفاده از داروهای واژینال، بیماران با ولوواژینیت کاندیدیایی ابتدا تحت درمان با فلوکونازول خوراکی قرار گرفته و در صورت عدم پاسخ از داروهای موضعی استفاده گردد.