اثربخشی امید درمانی بر افزایش شادکامی سالمندان

امروزه محققان حیطه ی سلامت به منظور بررسی افراد در محیط های بالینی و غیر بالینی، صرفا شاخص های سلامتی را مد نظر قرار نمی دهند، بلکه به بررسی عوامل جامع تری همچون شادکامی می پردازند. بنابراین هدف این پژوهش تعیین اثربخشی امید درمانی بر افزایش شادکامی سالمندان بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی سالمندان مقیم سراهای سالمندان شهر کرمانشاه بود که از میان آنها سرای سالمندان فرزانگان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. با توجه به معیارهای ورود به مطالعه 24 سالمند با میانگین سنی 64 سال انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. اعضای گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت امید درمانی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد (1989) و پروتکل امید درمانی اسنایدر (2002) می شد. یافته های حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که امید درمانی بر افزایش شادکامی در سالمندان موثر بوده است. بدین ترتیب مداخله ی آموزشی مبتنی بر رویکرد امید درمانی می تواند به عنوان یک مداخله ی موثر در افزایش شادکامی سالمندان مورد استفاده قرار گیرد.