اثربخشی خاطره پردازی ساختارمند گروهی بر ارتقای خودپنداره مثبت سالمندان

سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض تهدیدات بالقوه ای نظیر افزایش ابتلا به بیماری های مزمن، انزوای اجتماعی و عدم برخورداری از حمایت اجتماعی بوده و به دلیل ناتوانی های جسمی و ذهنی، در موارد زیادی استقلال فردی شان مورد تهدید قرار می گیرد.لذا این تحقیق با هدف تعیین رابطه ی امید به زندگی و بهزیستی روان شناختی با کیفیت زندگی در سالمندان شهر اراک انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه ی سالمندان ساکن شهر اراک بود و حجم نمونه شامل 130 نفر از آنها می شد که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله ی سه پرسشنامه ی کیفیت زندگی (SF-36؛ وار و شربورن، 1992)، بهزیستی روان شناختی ریف (1988) و امید به زندگی میلر (میلر و پاورز، 1988) جمع آوری شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که بین بهزیستی روان شناختی و امید به زندگی با کیفیت زندگی سالمندان رابطه ی مثبت معناداری وجود دارد. علاوه بر این، بین همه ی مولفه های بهزیستی روان شناختی (بجز خودمختاری) با کیفیت زندگی سالمندان رابطه ی معناداری به دست آمد(01/0 > P). در نهایت، نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که براساس بهزیستی روان شناختی و امید به زندگی می توان 33 درصد از کیفیت زندگی سالمندان را پیش بینی نمود. بنابراین، با بهبود شاخصه های امید به زندگی و سلامت جسمی و روانی و فراهم آوردن زمینه های استقلال، ارتباطات سالم و مخصوصا ارتباطات خانوادگی قوی و بهبود بهزیستی روان شناختی سالمندان، می توان کیفیت زندگی آنان را ارتقا بخشید.