تاثیر مکمل یاری ویتامین A- روی، بر استرس اکسیداتیو بیماران مبتلا به سل

بیماری سل، یک بیماری مزمن عفونی، یکی از قدیمی ترین بیماری های شناخته شده می باشد که از طرف سازمان جهانی بهداشت به عنوان یک اورژانس جهانی اعلام شده است. از طرفی برخی ریز مغذی ها، با خواص آنتی اکسیدانی و تعدیل کننده پاسخ های ایمنی، در کاهش استرس اکسیداتیو، تنظیم و هموستاز ایمنی در تعدیل بیماری نقش حیاتی ایفا می کنند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر ویتامین A و روی، بر وضعیت استرس اکسیداتیو بیماران مبتلا سل ریوی فعال، جهت پیشبرد روند و کنترل مناسب بیماری انجام گرفت.
این مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی دوسوکور کنترل شده بر روی 35 بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات سل و بیماری های ریوی تبریز اجرا شد. این بیماران بصورت تصادفی به دو گروه دریافت کننده ویتامین A و روی [ویتامینA: RE 1500? g و Zn:15mg] و گروه دارونما تقسیم شده و مکمل یاری بمدت 2 ماه طول کشید. از همه بیماران در ابتدا و پایان مکمل یاری اندازه گیری سطح پلاسمایی ویتامین A و توتال آنتی اکسیدان و سطح سرمی روی و مالون دی آلدیید بعمل آمد. وزن و قد اندازه گیری و نمایه توده بدن محاسبه گردید. اندازه گیری سطح پلاسمایی ویتامین A توسط دستگاه HPLC، توتال آنتی اکسیدان بوسیله کیت با استفاده از دستگاه اتوآنالیز، سطح سرمی روی به روش اسپکترومتری جذب اتمی شعله ای و سطح سرمی مالون دی آلدیید بر مبنای تیوباربیتوریک اسید و با استفاده از دستگاه فلوریمتری صورت گرفت.
در گروه دریافت کننده ویتامین A – روی، سطح سرمی مالون دی آلدیید کاهش یافت و افزایش ظرفیت توتال آنتی اکسیدان معنی دار بود (p<0.001)، با وجود این، در تغییرات فاکتورهای مذکور تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه دریافت کننده مکمل ویتامین A- روی و گروه دارونما مشاهده نگردید.
درمان دارویی سل موجب کاهش سطح سرمی مالون دی آلدیید، افزایش توتال آنتی اکسیدان و در نتیجه کاهش استرس اکسیداتیو در بیماران مبتلا به سل گردید.