اثرات سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست های روده L929 موش

مطالعه های اخیر نشان داده که آثار سمی کلرهگزیدین به باکتری محدود نبوده و برای انواع سلول ها از جمله اسپرم، نوتروفیل، ماکروفاز، سلول اپی تلیال، اریتروسیت و فیبروبلاست لثه نیز سایتوتوکسیک است.
این مطالعه به منظور تعیین اثر سیتوتوکسیک کلرهگزیدین بر روی فیبروبلاست های رده L929 موش انجام شد.
در این مطالعه تجربی، فیبروبلاست های L929 موش در محیط کشت حاوی FBSبا غلظت های0.2، 0.12 و 0.009 درصد کلرهگزیدین به مدت 30 ثانیه، 1 دقیقه و 5 دقیقه مجاورت داده شدند. سپس محیط کشت خارج و سلول ها سه مرتبه با RPMI (محیط کشت) شستشو داده شده و در محیط کشت جدیدی همراه رنگ MTT به مدت 4 ساعت انکوبه شدند. سیتوتوکسیسیته کلرهگزیدین، آنزیم دهیدروژناز میتوکندریال سلول زنده را تحت تاثیر قرار می دهد؛ بنابراین این آنزیم قادر به احیای MTT و تبدیل آن به کریستال فرمازان در صورت وجود سایتوتوکسیسیته نیست. در نهایت دانسیته اپتیک تغییرات رنگ توسط ELISA-reader اندازه گیری شد.
کلرهگزیدین در غلظت های 0.2، 0.12 و 0.009 و زمان های 30 ثانیه، یک و 5 دقیقه سیتوتوکسیک بود. آزمون ANOVA تفاوت معنی داری در توکسیسیته در غلظت ها و زمان های مختلف نشان نداد.
با توجه به توکسیسیته کلرهگزیدین در غلظت ها و زمان هایی کمتر از موارد کاربرد بالینی، کاربرد محتاطانه کلرهگزیدین و انجام مطالعات مشابه برای تعیین غلظت موثر و ایمن پیشنهاد می شود.