علائم بالینی و آزمایشگاهی بیماری کاوازاکی در کودکان بستری در بیمارستان قدس قزوین

بیماری کاوازاکی یک واسکولیت حاد خود محدود شونده دوران کودکی است که با تب ، ورم ملتحمه غیرچرکی دوطرفه ، قرمزی لب ها و مخاط دهان، تغییرات در دست و پا، بثورات پوستی و لنفادنوپاتی گردنی تظاهر می کند.
مطالعه به منظور تعیین علایم بالینی و آزمایشگاهی بیماری کاوازاکی در کودکان مبتلا به کاوازاکی بستری در بیمارستان قدس قزوین انجام شد.
در این مطالعه توصیفی، پرونده 29 بیمارکه از فروردین 1373 تا فروردین 1384 در بیمارستان قدس بستری و با تشخیص بیماری کاوازاکی تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شد. خصوصیات سن ، جنس، تغییرات بالینی، یافته های آزمایشگاهی و شیوع فصلی بیماری بررسی و ثبت شد.
از 29 بیمار مورد بررسی، 20 نفر (%69) مذکر و 9 نفر(%31) مونث و نسبت موارد بیماری مذکر به مونث 1 به 0.45 بود. میانگین سن ابتلا 4.95±2.96 سال و محدوده سنی 7 ماه تا 11 سال بود. %37.9 از موارد بستری در فصل زمستان و %34.5 در فصل بهار و بیش ترین آمار مبتلایان (%34.5) در سال 1380 بود. علایم بالینی شامل تب (%100)، تغییرات در لب و دهان (%96.6)، تغییرات در انتهاها (%79.3)، التهاب ملتحمه (%75.8)، بثورات (%58.6) و لنفادنوپاتی (%58.6) بود. اکوکاردیوگرافی در %14 موارد غیرطبیعی و فقط در یک مورد اتساع عروق کرونر وجود داشت. علایم آزمایشگاهی شامل ESR بالا (%75.9) ، CRP مثبت (%62.1)، ترومبوسیتوز (%44.8)، لکوسیتوز (%37.9) بود.
بیماری کاوازاکی از نظر تظاهرات بالینی مشابه بسیاری از بیماری های تب دار است. لذا پیشنهاد می شود کودکان با تب طول کشیده و عدم پاسخ به درمان از نظر بیماری فوق بررسی شوند.