بررسی موارد اقدام به خودکشی در کودکان بستری در بخش اطفال بیمارستان لقمان حکیم

پدیده خودکشی در کودکان متفاوت با سایر سنین است. اگرچه عوامل مختلفی در بروز آن دخیل است اما اطلاعات موجود در این زمینه محدود می باشد. این مطالعه به بررسی موارد خودکشی در گروه سنی زیر 14 سال و عوامل مرتبط با آن در بیمارستان لقمان حکیم می پردازد.
از میان 176 کودک 8 تا 13 سال که به علت مسمومیت طی سال های 1381 تا 1383 در بیمارستان لقمان حکیم بستری شده بودند، 111 مورد که اقدام به خودکشی آنها تایید شده بود وارد مطالعه شدند. فراوانی جنس و سن، محل زندگی، نوع داروی مورد استفاده و نحوه دسترسی به آن، زمان و مکان اقدام به خودکشی، سابقه بیماری روانی و جسمی در کودک و خانواده و اطلاعات مشاوره روان پزشکی استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از مجموع 111 کودک مورد بررسی 59 پسر و 52 دختر بودند. مسمومیت در کودکان مورد بررسی در 63% موارد عمدی بود. فراوانی اقدام به خودکشی در پسرها کمی بیشتر بود. بیشترین موارد خودکشی مربوط به گروه سنی 12 تا 13 سال (49.6%) بود و اکثر موارد از مناطق جنوب و اطراف تهران (57.4%) بودند. زمستان شایع ترین فصل (35.6%) و مکان اقدام به خودکشی در اغلب موارد منزل (95.5%) بود. بیماران به ترتیب از داروی بنزودیازپین (19.3%)، ضدافسردگی (14%) و ضد تشنج (12%) استفاده کرده بودند که در 92.8% موارد داروها در دسترس شان بوده است. سابقه خودکشی در 13 نفر وجود داشت و در 47% موارد بیماران زمینه اختلال روانی داشتند.
در این مطالعه اقدام به خودکشی شایع ترین علت مسمومیت در کودکان 8 تا 13 ساله بود و عوامل اقتصادی، مشکلات روانی و دسترسی به داروهای خطرناک در بروز آن اثر داشت.