تفسیر عشق - تقسیم عشق

عشق سرچشمه «فیض وجود» و علت موجده هستی است که در تمام ذرات وجود جاری و ساری است و عالم و آدم به «حرکت حسی» که وجودیه و ایجادیه است ظهور می یابد. دل مرکز و حقیقت انسان و مرکز عشق الاهی است و انسان مفطور به فطرت عشق و مجبول به جبلت حب الاهی است. معشوق بالذات و محبوب حقیقی تنها خدا است. «حرکت حسی» در قوس نزول، اشتیاقی، ایجادی و تکمیلی و در قوس صعود، احتیاجی و استکمالی است؛ بنابراین در خدای سبحان «عشق» و حب به ذات است و در انسان عشق و شوق. شایسته است آدمی در رهیافت عرفانی و رویکرد فلسفی، عشق به جمال و کمال گرایی را در ذات خویش یافته و سیر جوهری اشتدادی را به حرکت جوهری حبی و اشتیاقی در تصعید و تکاملش تبدل سازد... عشق چند ویژگی دارد: غیرقابل تعریف و غیرقابل تفسیر، دریافتی و شهودی، جاودانه و ابدی، دریای بی ساحل و دارای مراتب و مظاهر گوناگون. اقسام عشق برحسب مراتب وجودی انسان عبارتند از: حسی، خیالی و عقلی و با توجه به ابعاد وجودی انسان به عشق طبیعی، نفسانی، روحانی، عقلانی و الاهی تقسیم می شود. از سوی دیگر عشق با توجه به نسبت انسان با آن به عشق حقیقی، مجازی و کاذب نیز تقسیم می شود و این مقاله عمدتا به چنین عشق هایی پرداخته است و ساحت عشق را برتر و مقدس تر از آن می داند که وارد در عشق های جنسی، کوچه و بازاری و. شود؛ زیرا چه اینکه عشق حقیقی، عشق به خدای سبحان و عشق مجازی، عشق به انسان کامل، قرآن، نماز، دعا و... است تا انسان را به محبوب حقیقی و کمال وجودی اش برساند. بنابراین وطن و بستر عشق، نفس پاک و مهذب انسان است و دارای آثاری چون: حرکت آفرینی، نیروزایی، الهام بخشی، بیدارسازی استعدادهای خفته و بالقوه، بصیرت آفرینی و. . است. این مقاله به ویژگی های عشق حقیقی و مجازی اختصاص یافته و نشانه های عشق حقیقی و مجازی ای را که به عشق حقیقی منتهی می شود نیز مطرح کرده است. این امر باعث می شود انسان در بینش، گرایش و کوشش ها تابع عقل و شریعت باشد و از صراط مستقیم فطرت خارج شود. از طرفی آثار و برکات عشق های مجازی در دنیا و آخرت را نیز برشمرده ام.