تاثیر سطوح مختلف پروتئین و پروتکسین بر عملکرد جوجه های گوشتی

آزمایشی به منظور استفاده از پروبیوتیک پروتکسین و سطوح مختلف پروتئین بر عملکرد جوجه های گوشتی به مدت 42 روز انجام گرفت. در این آزمایش از 360 قطعه جوجه خروس استفاده شد. آزمایش به صورت فاکتوریل 3 2 در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح پروتئین (مقادیر توصیه شده توسط انجمن ملی تحقیقات آمریکا (1994) و 90 درصد مقادیر توصیه شده) و سه سطح پروتکسین (بدون پروتکسین، مقدار توصیه شده و 120 درصد مقدار توصیه شده) انجام گرفت. تمام جیره های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و به جز پروتئین، حاوی حداقل مقادیر مواد مغذی توصیه شده بودند. نتایج نشان داد که در دوره رشد و همچنین کل دوره پرورش (صفر تا 42 روزگی) افزودن پروتکسین در جیره هایی با سطح پروتئین متعادل، به طور معنی داری افزایش وزن جوجه ها را بهبود داد (05/0>P). همچنین جوجه های تغذیه شده با 120 درصد مقدار توصیه شده پروتکسین در مقایسه با گروه شاهد ضریب تبدیل غذایی در کل دوره پرورش به طور معنی داری بهبود یافت (05/0>P). افزودن پروتکسین به جیره بر مصرف خوراک، درصد لاشه قابل طبخ، درصد چربی محوطه شکمی و هزینه خوراک مصرفی تاثیر معنی داری نداشت. با کاهش سطح پروتئین جیره، هزینه خوراک مصرفی در طول دوره های مختلف پرورش کاهش یافت (05/0>P). همچنین با افزودن 120 درصد مقدار توصیه شده پروتکسین، هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن زنده، به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>P).