اثر تغذیه سیلیکون در تحمل به شوری گیاه پوکسینلیا دیستنس Puccinellia distans

گیاه پوکسینلیا Puccinellia distans گیاهی چند ساله و مرتعی از تیره گندمیان می باشد. این پروژه با هدف بررسی تاثیر سیلیکون در افزایش تحمل به شوری گیاه پوکسینلیا دیستنس طراحی شده است. گیاهان در محیط کشت شنی در گلخانه کاشته شدند. محلول غذایی مورد استفاده هوگلند بود که بر اساس تیمارهای آزمایش تعدیل شد. آزمایش در یک طرح کاملا تصادفی با دو فاکتور انجام شد. فاکتور شوری شامل سه سطح 0، 100، 200 میلی مولار کلرید سدیم و فاکتور سیلیکون شامل سه سطح 0، 5/0 و 1 میلی مولار سیلیکون به صورت سیلیکات سدیم بود. گیاهان قبل از رسیدن به مرحله زایشی برداشت شدند. نتایج آزمایش نشان داد که شوری رشد گیاهان را کم و تغذیه سیلیکون سبب بهبود رشد و افزایش وزن خشک کل گیاهان گردید. شوری سبب افزایش میزان سدیم در بخش هوایی و ریشه گیاهان شد. در صورتی که تیمار سیلیکون میزان یون سدیم را کاهش داد. اثر تیمارهای شوری و سیلیکون بر میزان پتاسیم در گیاه پوکسینلیا دیستنس معنی دار نبود. شوری در میزان یون کلسیم گیاهان تیمار صفر سیلیکون اثر معنی داری نداشت، اما تیمارهای سیلیکون جذب کلسیم را هم در ریشه و هم در بخش هوایی به صورت معنی داری کاهش دادند و این اثر با شوری تشدید گردید. تصور می شود کاهش جذب سدیم در تیمارهای سیلیکون ناشی از اثر بازدارندگی سیلیکون بر میزان تعرق در شرایط شور می باشد. به علاوه کمک به حفظ انسجام غشاهای زیستس و حفظ فعالیت پمپATPase -H+ غشا پلاسمایی در تنش شوری در حضور سیلیکون هم ممکن است سبب کاهش غلظت یون سدیم شده باشد. این نتایج نشان داد که تیمارهای سیلیکون تحمل به شوری را در گیاه پوکسینلیا دیستنس افزایش داده است.