تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکوک طلایی اکتسابی از جامعه

مصرف بی رویه وانکومایسین، به عنوان خط اول درمان عفونت های ناشی از این ارگانیسم،با افزایش ایجاد استافیلوکوک و انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین به یک معضل مهم بهداشتی تبدیل شده است. هدف این مطالعه تعیین حساسیت استافیلوکوک های طلایی جدا شده از نمونه های بالینی در خارج از بیمارستان با استفاده از روش E-Test در جهت تعیین روش درمانی مناسب اولیه و کاهش مصرف وانکومایسین بود.
در این مطالعه که به صورت مقطعی و آینده نگر در طی سال 1385 انجام گردید، تعداد 60 نمونه استافیلوکوک طلایی اکتسابی از جامعه مورد بررسی قرار گرفت. MIC (Minimal Inhibitory Concentration) آنتی بیوتیک های مختلف بر روی ارگانیسم ها به روش E-Test مشخص گردید. کنترل کیفی به وسیله استافیلوکوک ATCC29213 انجام شد.
تعداد بیماران مورد بررسی در این مطالعه 60 نفر، شامل 10 زن و50 مرد بود. نمونه های مورد بررسی 47% از خون، 30% از زخم پوستی، 7/11% از آبسه تخلیه شده و 3/8% نیز ازمایع سینویال بوده اند. درصد حساسیت ارگانیسم ها بر اساس Break point مورد استفاده در CLSI M7A6 (موسسه استاندارد بالینی و آزمایشگاهی) نسبت به کو-آموکسی کلاو 6/88%، آمیکاسین 8/81%، جنتامایسین 3/79%، سفالوتین 1/82%، سیپروفلوکساسین 75%، کلیندامایسین 75%، اگزاسیلین 7/76%، ریفامپین 5/90% و وانکومایسین 8/77% بود. بیشترین مقاومت به اگزاسیلین (01/0P<)، کلیندامایسین (01/0P<) و آمینوگلیکوزیدها (05/0P<) دیده شد و مقاومت قطعی به وانکومایسین فقط در یک نمونه وجود داشت.
استافیلوکوک طلایی که روند مقاومت در آن رو به افزایش است، از شایع ترین عوامل عفونت بیمارستانی بوده، همچنان در بیماری های اکتسابی از جامعه حساسیت قابل قبول به سفالوتین، اگزاسیلین و دیگر داروهای خط اول درمانی دارد و استفاده تجربی از وانکومایسین در این بیماران ضرورت ندارد.