ادیومتری با فرکانس بالای توسعه یافته: روش تشخیصی زودرس برای کاهش شنوایی ناشی از سر و صدا

سر و صدای زیاد شایع ترین علت کاهش شنوایی عصبی است؛ این بیماری درمان ندارد ولی با استفاده از روش های تشخیصی حساس تر جهت تشخیص زودرس، قابل پیش گیری است. در مطالعه ی حاضر، نقش ادیومتری با فرکانس های بالای توسعه یافته (EHFA) در تشخیص زودتر این بیماری، مورد بررسی قرار گرفته است.
این مطالعه که از نوع هم گروهی گذشته نگر بود که در سال های 83-1382 در اصفهان انجام شد. گروه مورد 30 مرد کارگر شاغل در محیط پر سر و صدا با سن 50-20سال و ادیومتری های طبیعی بودند که سایر عوامل خطر کاهش شنوایی را نداشتند. گروه شاهد 30 مرد با محدوده ی سنی مشابه با ادیومتری طبیعی و فاقد عوامل خطر بودند که سابقه ی تماس با سر و صدا را نداشتند. افراد پس از گرفتن شرح حال و اتوسکوپی، با ادیومتری معمول و نیز EHFA بررسی شدند؛ تحلیل آماری یافته ها با آزمون های آماری t-test و paired t-test و آزمون های همبستگی (پیرسون و اسپیرمن) با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
اختلاف معنی داری بین گوش های راست و چپ هر گروه وجود نداشت. میانگین آستانه ی شنوایی گروه مورد در تمام فرکانس ها به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود و بیشترین اختلاف در فرکانس KHz 16 دیده شد. سن، تاثیر واضحی بر آستانه ی شنوایی هر دو گروه مورد و شاهد داشت. رابطه ی آستانه های شنوایی با سابقه ی کار گروه مورد، فقط در فرکانس های 16، 18 و 20کیلوهرتز معنی دار بود.
بالاتر بودن میانگین آستانه شنوایی در گروه مورد قابل پیش بینی بود؛ با توجه به طبیعی بودن ادیومتری معمولی این افراد، می توان از ادیومتری با فرکانس بالای توسعه یافته در تشخیص زودرس آسیب های صوتی استفاده کرد.