توزیع فراوانی عوامل خطر لوله گذاری مجدد در بیماران بخش های مراقبت ویژه

لوله گذاری مجدد تراشه یکی از عوارض قابل ذکر در بیماران بخش مراقبت های ویژه می باشد. شیوع این عارضه بین 25-2 درصد گزارش شده است. عوامل خطر زیادی مانند جنس مونث، سن بالا، داروهای مخدر و آرام بخش، اختلالات الکترولیتی، ضایعات مغزی-عصبی و بیماری های همراه می توانند سبب این عارضه شوند. نیاز به لوله گذاری مجدد بعد از خروج لوله تراشه سبب افزایش مدت بستری، افزایش عوارض ریوی و مرگ و میر می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل خطر لوله گذاری مجدد در بیماران بخش های مراقبت ویژه طراحی و اجرا گردید.
این مطالعه ی توصیفی وگذشته نگر در نیم سال دوم سال1383 بر روی پرونده ی 210 بیمار انجام شده است. با استفاده از یک پرسشنامه، اطلاعات مورد نیاز شامل سن، جنس، طول مدت تهویه ی مکانیکی، میزان هموگلوبین، میزان سدیم و پتاسیم، وجود بیماری زمینه ای و ضایعات مغزی همراه، تجویز داروهای مخدر و آرام بخش ثبت گردید. بیماران از بخش های مراقبت ویژه ی مرکزی تروما و جراحی اعصاب انتخاب شدند. داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری t-test و مجذور کای تحلیل شد.
از210 بیمار مورد بررسی، 15 نفر (1/7%) لوله گذاری مجدد شده بودند. در بیماران، افزایش طول مدت تهویه ی مکانیکی، جنس، ضایعات مغزی، تجویز داروی مخدر و آرام بخش توزیع فراوانی لوله گذاری مجدد را افزایش نداده است. در بیماران با سن بیشتر از 65 سال، هیپوناترمی، هیپوکالمی، بیماری زمینه ای و هموگلوبین کم تر از 12 و بیشتر از 15 توزیع فراوانی لوله گذاری مجدد افزایش معنی داری داشته است (05/0p)