آیا کمبود ویتامین D در کودکان 6 ساله شهر اصفهان شایع است؟

وضعیت ویتامین D در کشورهای مختلف به دلیل عوامل محیطی مانند رژیم غذایی، آلودگی هوا، میزان دریافت نور آفتاب، پوشش فرد، طول و عرض جغرافیایی محل زندگی، فصل و طول مدت روز بسیار متفاوت است. در کشورهای آسیایی، کمبود ویتامین D شیوع بالایی داشته است. به دلیل مشخص نبودن وضعیت کودکان ایران، مطالعه حاضر به بررسی وضعیت ویتامین D در کودکان سالم 7-6 ساله شهر اصفهان و نیز بررسی میزان ویتامین دریافتی این گروه، از راه تماس با آفتاب و رژیم غذایی، پرداخت.
این مطالعه مقطعی در تابستان سال 1385 روی 513 کودک سالم 7-6 ساله شهر اصفهان انجام شد. میزان ویتامین D از راه مواد غذایی و میزان تماس با نور آفتاب با استفاده از پرسشنامه های تکمیل شده توسط والدین محاسبه شد. میزان 25 هیدروکسی ویتامین D و هورمون پاراتیرویید (PTH) سرم نیز اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون های t-student، مجذور کای و همبستگی (پیرسون) رگرسیون چندگانه آنالیز شد. مقادیر ویتامین D کم تر از ng/ml 20 و 10 به ترتیب به عنوان کمبود خفیف و شدید در نظر گرفته شد. به دلیل عدم وجود تعریف یکسان برای سطح کمبود ویتامین D در جمعیت های مختلف، به وسیله ی منحنی ROC نقطه cut-off برای جمعیت مورد بررسی محاسبه شد.
نقطه cut-off معادل ng/ml 33 محاسبه شد. در 3% افراد کمبود خفیف ویتامین D دیده شد و سطح ویتامین Dدر 26% افراد مورد مطالعه کم تر از ng/ml33 بود. میانگین میزان مواجهه با آفتاب 29±44 دقیقه در روز (29/4±180) و میزان تماس کودک با آفتاب و نیز میزان دریافت ویتامین D از راه غذا بر سطح 25 هیدروکسی ویتامین D سرم موثر بود (به ترتیب 28/0=ß، 001/0>p و 13/0=ß، 002/0>p).
مطالعه حاضر تاییدکننده مطالعات پیشین در نوجوانان و بزرگسالان ایرانی و نشان دهنده وضعیت نامطلوب ویتامین D کودکان بود و با توجه به زمان آن (ماه های با تابش کافی نور آفتاب)، پیشنهاد می شود بررسی بیشتر برای یافتن علل کمبود ویتامین D و پیشگیری و درمان آن با مکمل های ویتامینی انجام شود.