ارتباط میزان پروتئین واکنشگر C باحساسیت بالا با حوادث قلبی داخل بیمارستانی در بیماران مبتلا به آنژین صدری ناپایدار

مطالعات متعددی براثبات وعلیه ارتباط میزان پروتئین واکنشگر) C h.s.CRP) High Sensitive C Reactive Protein با پیش آگهی بیماران با سندرم حاد کرونری وجود دارد، هدف از انجام این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان پروتئین واکنشگر C با پیش آگهی وحوادث قلبی عروقی داخل بیمارستانی در بیمارانی است که با آنژین ناپایدار در بیمارستان بستری گردیده اند.
این مطالعه بصورت توصیفی تحلیلی از شهریور ماه 83 لغایت بهمن ماه 84 در مرکزآموزشی درمانی شهیددکتربهشتی کرمانشاه صورت گرفته است. دراین مطالعه 250 بیمار با آنژین ناپایدار مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با علائم انفارکتوس با و بدون صعود قطعه ST، باسابقه عفونت اخیر وتروما وسطح سرمی پروتئین واکنشگر C بیشتر از 10 میلی گرم در لیتر ازمطالعه حذف شدند. 24 ساعت پس ازبستری، سطح سرمی پروتئین واکنشگر C اندازه گیری شد. بیماران به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول بیمارانی که سطح سرمی پروتئین واکنشگرC زیر3 میلی گرم در لیترداشتند وگروه دوم بیمارانی که میزان پروتئین واکنشگر C آنها بین10-3میلی گرم در لیتر بود. تمام این بیماران در طول بستری از نظر تنگی نفس، میزان عود درد قفسه صدری، نیاز به بستری در CCU، انفارکتوس میوکارد ومرگ ومیر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصله با آزمونهایc2 و t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
از مجموع 250 بیمار105نفر مرد(42%) و145 نفر زن (58%) بودند. میانگین سنی این افراد درگروه اول 8/10±2/57 سال و در گروه دوم 5/11±58 سال بود. میران انفارکتوس میوکارد، میزان عود درد قفسه صدری و نیاز به بستری درCCU در گروه اول بصورت معنی داری از نظر آماری کمتر از گروه دوم بود.)001/0P<)نتیجه نهائی: باتوجه به رابطه معنی داربین وقوع انفارکتوس میوکاردو میزان عود درد قفسه صدری ومیزان بستری در CCU بامیزان کمی پروتئین واکنشگر C میتوان ازاین مارکر بیوشیمیایی برای مشخص کردن بیماران با آنژین ناپایدار که در ریسک بالاتری قرار دارنداستفاده نمود.این بیماران بایددر CCU بستری شوند ومورد مراقبت بیشتری قراربگیرند.