مطالعه بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و آنزیم تلومراز و ارتباط آنها با گیرنده های استروئیدی در بیماران مبتلا به سرطان پستان

سرطان پستان متداول ترین سرطان در زنان است. بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و آنزیم تلومراز در سرطان پستان با پیشرفت بیماری متفاوت است. هدف از این تحقیق مطالعه بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز در بیماران مبتلا به سرطان پستان و ارتباط آنها با گیرندهای استروئیدی است.
در این مطالعه از نوع موردی- شاهدی تعداد 50 زن مبتلا به تومورهای خوش خیم پستان به عنوان گروه کنترل و 50 زن مبتلا به سرطان پستان به عنوان گروه مورد وارد مطالعه شدند. میزان بیان mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیک RT-PCR، فعالیت نسبی آنزیم تلومراز با روش TRAP Assay, پروتئین آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیک کیمیو لومینسانس و میزان گیرنده های استروژنی و پروژسترونی با روش ایمنو هیستو شیمی در کلیه تومورها اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزارspss و آزمون تی زوج آنالیز گردید.
با بکارگیری روش TRAP فعالیت نسبی آنزیم تلومراز در تمام نمونه های سرطانی مبتلا به سرطان پستان مثبت ارزیابی شد. تفاوت میزان فعالیت نسبی تلومراز در تمام مراحل و درجات توموری از لحاظ آماری کاملا معنی دار بود(05/0p<). تنها در نمونه های خوش خیم و بدخیم با مرحله و درجه 1 توموری mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات قابل تشخیص بود. تفاوت سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات سیتوزول تومورال بین افراد مورد و شاهد و همچنین بین کلیه مراحل و نیز درجات مختلف توموری کاملا معنی دار بود(05/0p<) وتفاوت معنی داری بین گیرنده های استروئیدی مثبت و منفی با میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز در بافت های توموری مشاهده شد.
نتیجه نهائی: نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان داد که بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز تحت کنترل هورمونهای استروئیدی قرار دارد و این امر می تواند در هدف درمانی مورد استفاده قرار گیرد.