تاثیر ورزش شنا بر استرس اکسیداتیو و شاخص آتروژنیک در خون رت های نر دیابتیک

دیابت یک اختلال متابولیک میباشد که بدنبال کاهش در ترشح انسولین و یا مقاومت به عمل انسولین ایجاد میگردد. استرس اکسیداتیو که عبارت از عدم تعادل بین تولید رادیکالهای آزاد اکسیژن و ظرفیت دفاع آنتی اکسیدانی بدن است، به شدت با دیابت و عوارض آن در ارتباط میباشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر شنای منظم بر دفاع آنتی اکسیدانی در دیابت می باشد.
در این مطالعه تجربی دیابت بوسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (mg/kg 50) در موشها ایجاد گردید. مدت ورزش و مطالعه 8 هفته بود. ورزش شنا بطور منظم بمدت 1 ساعت در روز در طول 8 هفته انجام شد 40 عدد موشهای صحرایی نر (20±200 گرم) به چهار گروه (کنترل، کنترل همراه ورزش، دیابتی بدون ورزش و دیابتی با انجام ورزش) تقسیم شدند. پس از پایان دوره ورزش، ابتدا حیوانات با تیوپنتال سدیم (mg/kg 50) بیهوش گردیده و خون از قلب آنها گرفته شد. از پلاسما و گلبولهای قرمز بدست آمده جهت اندازهگیری فعالیت آنزیم های (SOD) Superoxid Dismutase، Peroxidase Glutathione GPX))، کاتالاز و سطح Malondialdehyde MDA)) استفاده گردید. دیابت باعث کاهش معنی دار در میزان فعالیت SOD، GPX و کاتالازدر خون رتهای دیابتیک نسبت به گروه کنترل گردید. همچنین میزان MDA بعنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به طور معنی داری در گروه دیابتی ورزش نکرده نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. میزان MDA در خون رت های دیابتی ورزش کرده در پاسخ به ورزش کاهش معنیدار و فعالیت آنزیم های SOD و کاتالاز افزایش معنی داری داشت.
نتیجه نهائی: ورزش شنا با افزایش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانی و کاهش سطح MDA و همچنین شاخص آتروژنیک در خون دارای اثرات مفید برای جلوگیری از عوارض هیپرلیپیدمیا در دیابت ملیتوس و آسیب های عروقی ایجاد شده در اثر استرس اکسیداتیو بدنبال این بیماری می باشد.