آسیب شناسی دین پژوهی سنتی

دین و باورهای دینی از مهم ترین ارزش های حیات آدمی به شمار می رود و از جهت های گوناگون مانند جامعه شناختی اجتماعی و کلامی و فلسفی قابل توجه است. این باورهای دینی از دو نگاه پیش گفته، یعنی نظری و عملی، متعلق کاوش دین پژوهان و روشنفکران قرارگرفته و تحقیقات دینی را در جامعه اسلامی به ارمغان آورده است. پاره ای از این پژوهش ها از قوت بالایی برخوردارند و نهادهای اجتماعی و رفتارهای فردی را به سمت کمال و قرب الاهی سوق می دهند و به مقصد و مقصود حق تعالی نزدیک می سازند؛ ولی برخی دیگر، گرفتار آفات و آسیب ها و بحران های نظری و عملی اند؛ بحران های نظری که در بر دارنده چالش های معرفت شناختی، فلسفی، کلامی و بحران های عملی نیز شامل آسیب های اجتماعی و رفتاری هستند. با آنکه نگارنده خود را جزء جریان دین پژوهی سنتی می داند ولی بر وجود آسیب های درون این جریان آگاهی دارد و معتقد است که باید با رویکرد درجه دوم و با نگرش دیده بانی به مطالعه این جریان پرداخت و آسیب شناسی کرد تا به بالندگی بیشتر دست یابد.