بررسی اثر هم کشتی سلول های کومولوس در

علی رغم پیشرفت های بسیار در روش لقاح آزمایشگاهی(IVF) و کشت جنین در محیط آزمایشگاه (in vitro)، میزان لانه گزینی جنین های کشت یافته در محیط آزمایشگاه پس از انتقال به حفره رحمی، پایین می باشد. استفاده از سیستم هم کشتی (co- culture) یکی از راه های در دست مطالعه برای بهبود شرایط محیطی، جهت افزایش کیفیت جنین ها در محیط آزمایشگاه می باشد. هدف این تحقیق آن است که از مایع فولیکولی انسان به عنوان محیط پایه برای ایجاد سیستم هم کشتی سلول های کومولوس استفاده کرده و سپس به مقایسه آن با محیط های دیگر بپردازد.
جنین های یک سلولی مورد استفاده در پژوهش از موش های سوری به دنبال تحریک تخمدانی توسط هورمون های HMG و hCG به دست آمدند. مایع فولیکولی در جریان بیرون کشیدن فولیکول ها از زنانی که پس از تحریک تخمدانی تحت عمل قرار گرفتند، تهیه شد. سلول های کومولوس با استفاده از هیالورونیداز 1 درصد از جنین های یک سلولی جدا شده و با استفاده از روش پرکل به طور نسبی از سلول های خونی پاک سازی شدند. پس از تهیه تک لایه سلول های کومولوس در محیط هامز F10 و مایع فولیکولی، جنین های یک سلولی در این دو سیستم و نیز محیط هامز F10(بدون سلول های کومولوس) و محیط مایع فولیکولی به مدت 120 ساعت، کشت داده شدند.
در محیط هامز(HF) فقط 10 درصد جنین ها مرحله توقف رشدی دو سلولی را پشت سرگذاشته و به مزحله 4 سلولی رسیدند. این نسبت در گروه های مایع فولیکولی (FF)، هم کشتی سلول های کومولوس در هامز F10 (HC) و هم کشتی سلول های کومولوس در مایع فولیکولی (FC) به ترتیب 21،27 و 69 درصد بوده است که هر سه نسبت به طور معنی داری در مقایسه با گروه HF بالاتر بوده اند (05/0< P). نسبت مزبور در گروه FC در مقایسه با دو گروه دیگر نیز بالاتر بوده است(001/0< P).
همچنین در محیط FC، 35 درصد جنین هایی که مرحله توقف دو سلولی را پشت سر گذاشتند به رشد خود ادامه داده و به مرحله بلاستوسیست رسیدند. این نسبت در گروه های HF، HC و FF به طور معنی داری کم تر و به ترتیب 0، 9/8 و 7/7 درصد بوده است(001/0< P).
مایع فولیکولی و سلول های کومولوس در سیستم هم کشتی با تقویت اثر یکدیگر سبب می شوند این سیستم در بهبود شرایط محیط کشت، کارآیی بالاتری را در مقایسه با سیستم هم کشتی سلو ل های کومولوس در محیط هامز F10 نشان دهد.