مقایسه فراساختار و تجلی ژنی در سلولهای بنیادی لیمبال کشت داده شده، ملتحمه، لیمبال و قرنیه نرمال

مطالعه ویژگی های فراساختار و تجلی ژنها در سلولهای بنیادی لیمبال کشت شده بر پرده آمنیون و مقایسه آن با بافتهای طبیعی ملتحمه، لیمبال و قرنیه سالم.
روش های (Revers Transcriptase Polymerase Chain Reaction) RT-PCR، ایمنوسیتوشیمی و ایمنوبلات به منظور بررسی تجلی ژنهای موثر در حفظ خصوصیات بنیادی (Stem ness)، تمایز یا تکوین اپیتلیوم قرنیه در نمونه های تازه تهیه شده لیمبال، قرنیه، ملتحمه انسانی و سلولهای لیمبال کشت شده بر پرده آمنیوتیک، در زمان های متفاوت مورد استفاده قرار گرفتند. روش میکروسکوپ الکترونی نیز برای بررسی فراساختار سلولهای کشت شده و بافتهای مربوط استفاده شد.
پس از 2-3 هفته، سلولهای کشت شده صفحه ای به اندازه تقریبی 2 2 سانتی متر مربع را بر پرده آمنیوتیک برهنه (فاقد سلول) تشکیل دادند. سلولهای کشت شده در تمام مراحل کشت از نظر بیان ژن P63+، Pax6+، Oct4+K3- بودند. بیان ژن K12 و کانکسین 43 پس از 14 روز کشت ظاهر شد و با افزایش زمان کشت افزایش یافت، در حالی که بیان ژن P63با افزایش زمان کاهش یافت. مقایسه سلولهای کشت شده با نوع طبیعی آن نشان داد که بافت لیمبال دارای ژنهای K3-/K12-/P63+/Oct4+/PAX6+ و بافت قرنیه دارای ژن P63-/K3+/K12+/Oct4+/PAX6+ و بافت ملتحمه نیز دارای ژنهای P63+/K3-/K12+/Oct4+/PAX6+ بودند. بررسی فراساختار سلول های لیمبال کشت شده نشان دهنده شباهت های فراوانی بین این سلول ها و اپیتلیوم قرنیه طبیعی بود.
نتایج نشان داد که سلول های لیمبال کشت شده جمعیت هتروژنی متشکل از سلول های بنیادی، سلول های پیش ساز و سلول های تمایز یافته هستند. همچنین هر چند که سلول های کشت شده واجد ساختار و اندامک های نابالغ درون سلولی بودند اما از نظر ساختار و ویژگی های درون سلولی مشابه نمونه طبیعی بودند.