مدیریت نگداشت و ایمنی در بخش های تشخیصی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی استان گیلان

ایمنی و نگهداشت بیمارستان، امروزه از اجزاء بسیار مهم مدیریت پیشرفته ی واحدهای درمانی به شمار می رود. ایمنی در محیط بیمارستان به لحاظ اقتصادی، انسانی و اخلاقی از اهمیت زیادی برخوردار است. بخش های تشخیصی از جمله بخش های جدا نشدنی بیمارستان بوده و به دلیل برخورداری از تجهیزات و فن آوری های پیچیده و گران قیمت و نیز نیروی انسانی متخصص و مجرب، شایسته ی توجه ویژه به لحاظ ایمنی می باشد. لذا هدف اصلی این مطالعه، تعیین وضعیت ایمنی بخش های تشخیصی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود. این پژوهش کاربردی و مطالعه از نوع مطالعات توصیفی بوده که به روش مقطعی (Cross-sectional) در کلیه ی بخش های تشخیصی شامل رادیولوژی و آزمایشگاه بیمارستان های مورد مطالعه (تعداد 6 بیمارستان) انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها چک لیست و تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از روش های آمار توصیفی و نرم افزار SPSS صورت پذیرفته است. برای بیان کیفی وضعیت ایمنی از مقیاس لیکرت استفاده گردید و براساس آن وضعیت ایمنی بخش های مورد مطالعه در سه مقوله ی خوب، متوسط، ضعیف درجه بندی شد. ضمنا روایی چک لیست پس از مطالعه ی مقدماتی (pilot) تعیین شد. وضعیت ایمنی بخش های تشخیصی بیمارستان های مورد مطالعه در مجموع در حد "متوسط" تعیین گردید؛ تنها یک بیمارستان از سطح ایمنی در حد «خوب» برخوردار بود. حساس سازی مسؤولین و مدیران نسبت به ایمنی در بیمارستان ها، افزایش سطح آگاهی کارکنان بخش های تشخیصی در زمینه ی اصول و ضوابط ایمنی، تامین و نگهداشت وسایل و تجهیزات ایمنی و اطفای حریق و همچنین به کارگیری مدیران واجد شرایط در مدیریت بیمارستان و به طور خلاصه ارتقای مدیریت ایمنی در بیمارستان ها وبخش های مورد مطالعه توصیه می گردد.