بررسی ریزازدیادی سه ژنوتیپ برگزید ه در گل محمدی (.Rosa dmamscena Mill)

محمدحسن عصاره، عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشورعباس قمری زارع، عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشورمه لقا قربانلی، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان بهاره الهورد ی ممقانی، د انشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور تهرانشکوفه شهرزاد، عضو هیات علمی مؤسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع کشوراسانس گل محمدی دارای ارزش اقتصادی بالایی است. هدف از این پژوهش تکثیر غیر جنسی ژنوتیپ های برتری است که کیفیت و کمیت اسانس بهتر، درصد اسانس بیشتر، طول دوره گلد هی طولانی تر و یا عملکرد گل بیشتری را نسبت به سایر ژنوتیپ ها نشان می د هند. به این منظور از جوانه های جانبی پایه های بالغ در فصول مختلف سال برد اشت شد و در محیط کشت MS پایه همراه با تیمار های مختلف هورمونی کشت گردید. در مرحله استقرار به منظور حصول به نمونه های استریل از کلرید مرکوریک 1/0 % به مد ت 5 د قیقه استفاده شد. کلیه ریز نمونه ها در فصل تابستان و پاییز و در هر سه ژنوتیپ مستقر شد ند. در مرحله شاخه زایی اثر هورمونهای BAP و Kin مورد بررسی قرار گرفت. بهترین تیمار شاخه زایی در هر سه ژنوتیپ متفاوت بود. بیشترین ضریب ازد یاد و رشد طولی ژنوتیپ M6 در تیمار حاوی 2میلی گرم د رلیتر BAP و 2 میلی گرم د رلیتر Kin و در ژنوتیپ هایG1 و G2 در تیمارحاوی 5/2 میلی گرم د رلیتر BAP به دست آمد. به منظور تحریک ریشه زایی شاخه ها از محیط MS تغییر یافته همراه با مقاد یر متفاوت هورمون NAA استفاده گردید. درصد پایینی از شاخه های تولید شده ژنوتیپ های G1 و G2 به ترتیب در محیط کشتMS تغییر یافته حاوی 1/0 و 2/0 میلی گرم د رلیتر NAA ریشه دار شد ند.