سینماجلوه گاهی برای عرفان سکولار

پا فشاری کلیساهای قرون وسطا با انحصاری کردن علم و دین در اختیار و خدمت کلیسا، باور استفاده ابزاری کلیسا از حربه دین در برابر حق آزادی، بهره برداری از علم و در نتیجه پیشرفت و سعادت بشر را در ذهن انسان غربی گسترش داد و تقویت بخشید تا آن جا که مردم را با چالش بزرگ انتخاب میان دین و آزادی و پیشرفت رو به رو کرد. به حاشیه رفتن دین و باورهای الاهی از زندگی بشر غربی در عصر مدرنیسم و جایگزین کردن انسان به جای خدا در راس هرم هستی با اصالت بخشیدن به انسان، در حقیقت از یک سو حاصل افراط گری های کلیسای کاتولیک در پیش از رنسانس و از سوی دیگر در کج فهمی انسان غربی محدود و محصور شده بود که منشا و علت العلل تمامی مشکلاتش را نه در رفتارهای غیر عقلانی کشیش ها بلکه در اصل دین تصور می کرد.
غرب اگر چه در دوران مدرنیسم با توجه و اتکا به فلسفه و باورهای اومانیستی اش به پیشرفت های مادی و صنعتی قابل توجهی دست یافت، ولی خلا های حاصل از بی توجهی به معنا و باورهای معنوی، او را با معضل جدید بی هویتی و پوچ گرایی روبه رو ساخت؛ معضلی که روزبه روز گسترش و عمق یافت و باورهای اومانیستی را با پرسش های جدی روبه رو ساخت.
رشد روز افزون تمایلات معناگرایانه در غرب بویژه در دهه اخیر در حقیقت واکنش مثبت انسان غربی به پرسش های بی پاسخی است که عمدا سال ها از آن ها دور نگاه داشته شده بود. اما این که پاسخ به نیازهای معنوی انسان غربی چگونه پاسخی باید باشد، مشکل بعدی متفکران غربی بود که با آن روبه رو هستند.
امروزه در سراسر دنیا از شیوه ها و ابزارهای مختلفی در جهت گسترش یک ایده و تفکر استفاده می شود که در آن میان سینما به دلیل گستره وسیعی که دربرگرفته و میزان محبوبیت و مقبولیتی که در بین مردم دارد، از جایگاه ویژه ای برخوردار است.