تحریک ریشه زایی گونه سرخدار (Taxus baccata L) بر اساس محل قلمع گیری از شاخه با تیمارهای هورمونی KIBA

به منظور ارزیابی اثرات غلظت های مختلف نمک پتاسیم ایندول بوتیریک اسید (KIBA) و نوع قلمه گیری از محل شاخه در ریشه زایی گونه در حال انقراض سرخدار (Taxus baccata L)، آزمایشی با طرح اسپلیت – فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در فصل پاییز در چهار تکرار اجرا گردید. در این طرح هورمون نمک پتاسیم ایندول بوتیریک اسید در چهار سطح 0، 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر و محل قلمه گیری از شاخه از سه قسمت فوقانی، میانی و تحتانی مورد آزمایش قرار گرفت. نتیجه آزمایش نشان داد که بیشترین درصد ریشه زایی در غلظت 75 میلیگرم در لیتر اتفاق می افتد. قلمه قسمت فوقانی شاخه ها، بیشترین درصد زنده مانی و ریشه زایی را نشان داد. در تجزیه واریانس، سطوح هورمون در زنده مانی و ریشه زایی قلمه ها و نوع قلمه در زنده مانی و تولید دسته های برگی پس از 17 هفته (در سطح 5%) تاثیر داشتند. زنده مانی و ریشه زایی (پس از 23 هفته) در سطح 1% از نظر آماری معنی دار بود. نتیجه نهایی نشان داد که قلمه نوک شاخه ها و تیمار با هورمون KIBA به مقدار 75 میلیگرم در لیتر به مدت یک ساعت مناسبترین تیمارهای قلمه های سرخدار در پاییز می باشد.