جنس فلسفی حقوق بشر

پرسش اصلی مقاله حاضر این است که جنس فلسفی گزاره های حقوق بشری (مثلا موجود در اعلامیه حقوق بشر یا متون نظیر آن) چیست و حقوق و تکالیف یا باید و نباید های موجود در آن، از منظر نظری به چه پشتوانه ای مستند است. فرضیه مقاله این است که استناد حقوق بشر به طبیعت، استدلالی است از لحاظ نظری غلط اما علت دوام آن این بوده که عملا مفید انگاشته شده است؛ حقوق بشر، در تحلیل نهائی، به چیزی به جز توافق مصلحت جویانه عقلا مستند نیست و نتواند بود. نظریه قراردادی- اجماعی مورد دفاع این مقاله، یونیورسالیسم حقوق بشر را به نوعی ماهیت متمرکز انسان شناسانه، با دو وجه تمایلات مشترک غریزی (متعلق به عموم) و صوابدیدهای مشترک عقلی (خاص عموم جوامع رشد یافته با معیارهای گستره و عمق آموزش و رفاه و تامین اجتماعی) مستند می کند. این مقاله به روش تحلیلی نوشته شده است.