تاثیر انواع روش های جراحی در پیامد بیماران مبتلا به هماتوم ساب دورال مزمن، یک مرور سیستماتیک و آنالیز تجمعی

علیرغم تحقیقات فراوان در مورد سودمندترین روش درمانی در بیماران مبتلا به هماتوم سابدورال مزمن هنوز این سئوال وجود دارد که «مناسب ترین راه درمان کدام است؟» هدف این مطالعه مرور سیستماتیک مقالات جهت بررسی تاثیر روش های جراحی مختلف در پیامد درمان این بیماران می باشد.
جستجو در بانک های اطلاعاتی مدلاین، Embase، بانک اطلاعاتی مقالات مروری کوکران (Cochrane) و بانک ثبت کارآزمایی های بالینی کوکران تا آگوست 2007 بدون محدودیت زبان انجام گردید. همچنین از جستجوی دستی و بانک اطلاعاتی Web of Science و Scopus برای یافتن مقالات مناسب در رفرانس های مقالات یافت شده استفاده گردید. دو ناظر مستقل انتخاب مقالات، ارزیابی طرح مطالعات (حداکثر نمره 11) و استخراج اطلاعات را با روش کورسویی (Blinded) و بصورت هدفمند انجام دادند. داده های مربوط به عود به صورت آنالیز تجمعی (Pooled Analysis) با آزمون رگرسیون پوآسون تحلیل شد و خطر نسبی هر یک از اجزاء اعمال جراحی (نوع کرانیوستومی، شستشو و درناژ) و حدود اطمینان 95% آنها به دست آمد. برای تحلیل اجزائی از جراحی که احتمالا خطر موربیدیتی و مورتالیتی را افزایش می دهند از رگرسیون لجستیک استفاده گردید و نسبت شانس (Odds Ratio) با حدود اطمینان 95% به دست آمد. تمام تحلیل ها با استفاده از نرم افزار STATA v 9.1 انجام شد.
9 کارآزمایی بالینی تصادفی شده روش های درمانی مختلف را مقایسه کرده بودند. همگی کیفیت پایین با میانگین نمره 7/1 ± 1/4 داشتند. خطر نسبی عود برای کرانیوستومی با درناژ و کرانیوستومی با شستشو به ترتیب 3/2 و 9/5 بود و تفاوت آماری قابل ملاحظه بود. استفاده از درناژ و یا شستشو با موربیدیتی و مورتالیتی ارتباط آماری معنی دار نداشت. نوع کرانیوستومی نیز در میزان عود تاثیر نداشت.
احتمال دارد اصولا روش درمان جراحی یک فاکتور اصلی در پیامد درمان هماتوم سابدورال مزمن نبوده باشد و فقط به صورت یک فاکتور مخدوش کننده در بسیاری از موارد، قابلیت تاثیرگذاری در پیامد را داشته باشد. بنابراین نیاز به کارآزمایی های تصادفی شده(RCT) دقیق و با طراحی مشخص با تعداد کافی بیماران کاملا محسوس است.