بررسی میزان بروز و مدت زمان باز جذب پنوموپریتوئن در عمل های جراحی شکمی در بیمارستان شهدای تجریش در سال 1385

در بیماری که با درد حاد شکمی مراجعه می کند و در گرافی قفسه سینه پنوموپریتوئن دارد و اخیرا تحت عمل جراحی شکمی قرار گرفته است، افتراق پنوموپریتوئن پس از عمل از پنوموپریتوئن ناشی از یک پاتولوژی جدید، نقش مهمی در تشخیص و درمان بیمار ایفا می کند. این مطالعه بر آن است تا میزان بروز پنوموپریتوئن پس از عمل و معیارهای این افتراق را روشن تر سازد.
در یک مطالعه توصیفی آینده نگر، از 172 بیمار که با انسزیون های مختلف شکمی، تحت عمل جراحی قرار گرفتند، در روزهای مختلف پس از عمل، گرافی ایستاده قفسه سینه قدامی خلفی گرفته شد. میزان بروز پنوموپریتوئن پس از عمل [Postoperative Pneumoperitoneum (P.O.P)] و مدت زمان باز جذب آن و عوامل مؤثر بر آن، بررسی و یافته ها با آمار توصیفی آنالیز شدند.
از مجموع 172 بیمار در 2/55% موارد P.O.P وجود داشت. بیشترین میزان P.O.P در انسزیون میدلاین (81/81%) و سپس در انسزیون های میدلاین تحتانی (42/71%)، میدلاین فوقانی (45%)، کوخر (66/41%) و مک برنی (7/35%) بوده که این اختلاف معنی دار بوده است (05/0 P <). در افراد با 25 ≤ BMI میزان بروز P.O.P 9/31%، در BMI نرمال (9/24-5/18) این میزان 58% و در افراد با 5/18 BMI <، 4/78% بوده، که این اختلاف نیز معنی دار بوده است (<0.001 P). میانگین ارتفاع هوا در زیر دیافراگم سمت راست در روز اول پس از عمل 07/9 میلی متر بود.
میزان بروز P.O.P مشخصا به نوع انسزیون و BMI فرد بستگی دارد و به سن، جنس، نوع عمل و مدت زمان عمل ارتباطی ندارد. مدت زمان باز جذب P.O.P نیز با حجم هوای اولیه، سن و BMI ارتباط معنی داری دارد.