بررسی ارتباط دانسیته استخوان با خطر شکستگی هیپ

از آنجائی که به دلیل افزایش سن، میزان شکستگی های هیپ پیوسته بیشتر می شود به نظر می رسد پوکی استخوان و مشکلات ناشی از آن یک معضل مهمی در آینده خواهد بود. میزان مرگ در شکستگی های هیپ 15 تا 20 درصد می باشد که در مقایسه با میزان مرگ ناشی از سایر مشکلات ارتوپدی (9/0 درصد) بسیار بیشتر می باشد. با توجه به اهمیت پوکی استخوان در ایجاد شکستگی های لگن به نظر می رسد با تعیین شدت پوکی بتوان از ایجاد شکستگی پیشگیری کرد. بنابراین هدف اول این تحقیق تعیین سطحی از پوکی استخوان است که باعث ایجاد شکستگی هیپ می شود تا با استفاده از این معیار بتوان پیشگیری لازم را انجام داد. هدف دوم این تحقیق بررسی تفاوت میزان پوکی استخوان در افراد با شکستگی هیپ در مقایسه با افراد هم سن و هم جنس می باشد.
در این تحقیق آینده نگر با استفاده از دستگاهDual-Energy، X-Ray، Absorptiometry میزان دانسیته استخوان ناحیه هیپ در 100 بیمار با شکستگی لگن (50 مرد، 50 زن) اندازه گیری و سپس با میزان دانسیته استخوان هیپ در 100 فرد کنترل (50 مرد و 50 زن) مقایسه می شود. سن هر دو گروه بین 50 تا 90 سال انتخاب شده است. به منظور تعیین تاثیر پوکی استخوان و حذف نقش تروما در ایجاد شکستگی های لگن، افرادی که با ترومای جزئی دچار شکستگی شده اند، وارد مطالعه شدند. در نهایت نتایج هر دو گروه براساسT-TEST مقایسه می گردید.
متوسط میزان دانسیته استخوان در گروه بیمار 6333/0 بر حسب گرم در سانتیمتر مکعب می باشد که این میزان در گروه کنترل 7589/0 بر حسب گرم در سانتیمتر مکعب می باشد. متوسط نمره Z در گروه بیمار 218/1 - در مقایسه با 625/0 - در گروه کنترل می باشد.
سطحی از دانسیته استخوان که فرد را مستعد به شکستگی لگن می کند 6333/0 گرم در سانتیمتر مکعب می باشد که این میزان پوکی استخوان از افراد هم سن و هم جنس بیشتر می باشد.