اثر سطوح مختلف پروتئین و پروبیوتیک بر صفات تولیدی و برخی از فاکتورهای خونی درجوجه های گوشتی

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پروتئین و پروبیوتیک بر صفات تولیدی و برخی از فاکتورهای خونی جوجه های گوشتی، آزمایشی به صورت فاکتوریل 3 2 در قالب طرح کاملا تصادفی، با دو سطح پروتئین (مقادیر توصیه شده NRC (1994) و 90 درصد مقادیر توصیه شده) و سه سطح پروبیوتیک (بدون پروبیوتیک، مقدار توصیه شده و 120 درصد مقدار توصیه شده) انجام گرفت. در این آزمایش از 360 قطعه جوجه خروس به مدت 42 روز استفاده شد. تمام جیره های آزمایشی دارای انرژی قابل سوخت و ساز یکسان و به جز پروتئین، حاوی حداقل مقادیر مواد مغذی توصیه شده بودند. نتایج نشان داد افزودن پروبیوتیک در جیره هایی با سطح پروتئین متعادل باعث بهبود معنی دار وزن روزانه جوجه ها گردید. همچنین جوجه های تغذیه شده با 120 درصد مقدار پروبیوتیک توصیه شده، در مقایسه با دیگر گروه ها از افزایش وزن روزانه بیشتری برخوردار بودند (05/0>P). ضریب تبدیل غذایی در تیمارهایی که حاوی 120 درصد پروبیوتیک توصیه شده بود، در مقایسه با گروه شاهد بهبود معنی داری داشت (05/0>P). پایین ترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار پروتئین متعادل، با 120 درصد پروبیوتیک توصیه شده، و بالاترین مقدار متعلق به تیمار شاهد بود (851/1 در مقایسه با 038/2). با کاهش سطح پروتئین جیره، مقدار پروتئین مصرفی کاهش و نسبت راندمان پروتئین افزایش یافت. افزودن پروبیوتیک به جیره پایه بر مقدار پروتئین مصرفی تاثیری نداشت؛ اما باعث افزایش معنی دار نسبت راندمان پروتئین شد (05/0>P). نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از پروبیوتیک علاوه بر بهبود صفات تولیدی، باعث کاهش ازت دفع شده،pH بستر، اسید اوریک، کلسترول و تری گلیسرید پلاسما می گردد.