بررسی بالینی 32 بیمار مبتلا به صرع میوکلونیک جوانان در خراسان جنوبی

صرع میوکلونیک جوانان (JME) از انواع شایع تشنج ژنرالیزه می باشد که معمولا همراه با تشنج ژنرالیزه تونیک کلونیک (GTCS) و حملات صرع آبسانس می باشد.
بیمارانی که با تشخیص احتمالی تشنج به بیمارستان های ولی عصر(عج) و امام رضا(ع) خراسان جنوبی از مارس 2005 تا می 2007 ارجاع شده بودند، مورد بررسی قرار گرفته و تشخیص صرع و JME توسط نورولوژیست براساس تظاهرات بالینی، تاریخچه و یافته های الکتروآنسفالوگرافی داده شد. بیمارانی که آسیب نسج مغزی داشتند از مطالعه حذف شدند.
396 بیمار صرعی شامل 32 مورد JME (1/8% شامل 18 مرد و14 زن) بررسی شدند. سن متوسط شروع JME و سن زمان تشخیص به ترتیب 4/12 و 2/14 بود. 27 بیمار با JME، حملات GTCS و 7 بیمار حملات صرعی آبسانس داشتند. تریاد میوکلونی، GTCS و آبسانس فقط در 4 مورد از بیماران تحت بررسی دیده شد و 2 مورد نیز فقط حملات میوکلونی داشتند. در 8 بیمار (25%) حملات میوکلونیک عمدتا یکطرفه یا حداقل در شروع یکطرفه بود. در 28 بیمار (5/87%) عمده حملات در زمان بیدارشدن از خواب روی داد. محرومیت از خواب مهمترین فاکتور تحریک کننده بود که در 26 بیمار (3/81%) یافت شد. در بررسی الکتروآنسفالوگرافی نمای اختصاصی صرعی در 9/71% بیماران با JME در اولین الکتروآنسفالوگرافی یافت شد که با تکرار الکتروآنسفالوگرافی این طرح اختصاصی در 94% بیماران یافت شد. سابقه مثبت فامیلی برای صرع در25% بیماران وجود داشت. JME یک زیرگروه شایع از صرع های ژنرالیزه است که معمولا همراه GTCS و آبسانس دیده می شود. بیماران JME غالبا طرح صرعی را در الکتروآنسفالوگرافی نشان می دهند.