ارزیابی مقاومت به شوری و خشکی جدایه های بومی Sinorhizobium meliloti استان کرمان

تلقیح گیاهان لگومینه با جدایه های ریزوبیومی بومی مقاوم به شوری و خشکی تاثیر مثبتی در همزیستی لگوم - ریزوبیوم و در نتیجه افزایش رشد و عملکرد گیاه دارد. به منظور شناسایی جدایه های سینوریزوبیومی مقاوم به شوری و خشکی از 34 منطقه در استان کرمان 82 جدایه جداسازی و خالص سازی شدند و پس از آزمون گره زایی 49 جدایه انتخاب شد. از 49 جدایه 24 جدایه متفاوت بر اساس رشد در محیط کشت جامد حاوی غلظتهای متفاوت کلرید سدیم انتخاب شدند. به منظور مطالعه تحمل به شوری و خشکی 24 جدایه از محیط کشت مایع TY با 8 سطح شوری (کلرید سدیم) و 8 سطح خشکی (پلی اتیلن گلیکول 6000) استفاده شد. این آزمایش ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. نتایج بدست آمده نشان داد که بین جدایه های سینوریزوبیوم از نظر مقاومت به شوری و خشکی تفاوت معنی داری وجود دارد و جدایه ها در سه گروه مقاوم، نیمه حساس و حساس به شوری و خشکی گروه بندی شدند. در آزمونی که به منظور بررسی تاثیر میزان پلی ساکارید برون یاخته ای باکتری های سینوریزوبیوم، بر مقاومت باکتری در برابر شرایط تنش آبی انجام گرفت مشاهده شد که جدایه مقاوم (S27K) 63 برابر و جدایه مقاوم (S36K) 57 برابر پلی ساکارید بیشتری نسبت به جدایه حساس (S56K) تولید کردند و جدایه نیمه حساس (S109K) تنها سه برابر جدایه حساس به شوری و خشکی پلی ساکارید تولید کرده است. با توجه به نتایج مقاومت به شوری و خشکی، میزان تولید پلی ساکارید برون یاخته ای و با در نظر گرفتن توانایی جدایه ها در انجام فرایند تثبیت نیتروژن، دو جدایه سینوریزوبیومS27K و S36K به عنوان جدایه های برتر و مقاوم به شوری و خشکی معرفی شدند.