مقایسه اثرات درمانی کاربرد دو رژیم درمانی کلومیفن و لتروزول در بیماران نابارور تخمک گذار (نازایی با فاکتور بینابینی مردانه و نازایی بدون علت) تحت IUI Intra uterin insemination))

امروزه حدود 15-10% زوجین دچار نازایی می باشند. علل عمده نازایی عبارتند از: مشکلات تخمک گذاری، فاکتور لوله و پریتونئال، فاکتور رحمی و فاکتور مردانه. 15-10% علل نازایی نامشخص است و به آن نازایی غیرقابل توجیه می گویند. درمان نازایی غیرقابل توجیه و نازایی با فاکتور مردانه بینابینی تحریک تخمک گذاری و انجام IUI است. قبلا تحریک تخمک گذاری در زنان تخمک گذار محدود به استفاده از کلومیفن سیترات بود ولی امروزه استفاده از داروهای مختلف از جمله مهارکننده های آرماتاز در تحریک تخمک گذاری در این بیماران مطرح می باشد. هدف این مطالعه مقایسه اثر درمانی کلومیفن و لتروزول در بیماران با نازایی غیرقابل توجیه و نازایی با فاکتور مردانه بینابینی می باشد.
در این پژوهش 206 زوج نازا با نازایی غیرقابل توجیه یا نازایی با فاکتور مذکر بینابینی وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه کلومیفن و به گروه دیگر لتروزول داده شد. جهت رسیدن فولیکول ها در صورت نیاز HMG تجویز می شد. بعد رسیدن فولیکول به بیمارHCG داده و 40-36 ساعت بعد IUI انجام می گرفت. تعداد فولیکول های رسیده، ضخامت آندومتر، تعداد آمپول HMG مصرفی، رخداد حاملگی، رخداد سقط و رخداد حاملگی چند قلو در هرگروه با هم مقایسه شد.
تعداد آمپول مصرفی در گروه لتروزول 3/3 ± 94/2، در گروه کلومیفن 86/1 ± 18/ 2بود. (P< 0/05%). ضخامت آندومتردر گروه لتروزول 03/1±86/7 و در گروه کلومیفن 08 /1±23/8 بود. (P<0/05%) تعداد فولیکول رسیده در گروه لتروزول 03/1±86/1 در گروه کلومیفن 04/1±10/2 بود. (P>0/05%) رخداد حاملگی در گروه لتروزول (3/36%) 37 و در گروه کلومیفن (2/19%) 20 بود. (P<0/05%) رخداد حاملگی چند قلو درگروه لتروزول (1/8%) 3 و در گروه کلومیفن (15%) 3 بود (P>0/05%). و رخداد سقط در گروه لتروزول (73/29%) 11 در گروه کلومیفن (25%) 5 بود (P<0/05%).
مصرف لتروزول جهت تحریک تخمک گذاری در زوجین نازا با فاکتورمذکربینابینی و نازایی بدون علت با میزان حاملگی بیشتری همراه است. لذا می تواند به عنوان خط اول درمان تحریک تخمک گذاری در این زوجین بکار رود.