مروری بر دانش و تکنولوژی انتقال ژن در حیوانات مزرعه ای

در طول دو دهه گذشته، روش های زیادی برای انتقال ژن (Transgenesis) به ژنوم حیوانات اهلی معرفی شده است. انتقال ژن با اهداف افزایش قابلیت های حیوانات، حذف یا خاموش کردن ژن های معیوب و سرطان زا و ایجاد داروهای زیستی انجام می گیرد. تکنیک های انتقال ژن شامل: ریزتزریق به داخل پیش هسته، انتقال هسته سلول های بدنی، انتقال ژن از طریق ویروس ها و اسپرم است؛ هرچند ریزتزریق به داخل پیش هسته اولین تکنیکی بوده که توانسته موش های ترانس ژنیک را ایجاد کند و از آن به بعد برای ایجاد سایر گونه های ترانس ژنیک (خرگوش، گوسفند، خوک و گاو) استفاده شود، اما به دلیل معایب زیاد همچون بازدهی بسیار کم، وارد شدن تصادفی ترانس ژن به داخل ژنوم میزبان و نرخ موزاییک زیاد از تکنیک های جایگزین برای انتقال ژن استفاده می شود. تکنیک انتقال هسته سلول های بدنی معتبرترین تکنیکی است که در انتقال ژن استفاده می شود و حیوان ترانس ژنیک ایجاد شده در این روش فاقد سلول های موزاییک بوده است. با این وجود مراحل انجام کار، پیچیده و خسته کننده بوده و نیاز به بهینه سازی بیشتری دارد. مراحل انجام کار استفاده از لنتی ویروس ها برای انتقال ژن به درون تخمک یا سلول تخم دارای بازدهی بالا ساده است که مهم ترین محدودیت این روش عدم توانایی حمل ترانس ژن هایی با طول بیش از 5/8 کیلوباز است. روش بسیار ساده دیگر، استفاده از اسپرم به عنوان حامل ترانس ژن به تخمک است که با استفاده از روش کروموزوم های مصنوعی باکتریایی به طول بیش از 200 کیلوباز، با بازدهی بسیار بالا به تخمک موش منتقل می شود. بنابراین مقاله حاضر شامل روش های مختلفی است که می توان به وسیله آن ترانس ژن را به داخل تخمک یا جنین حیوانات اهلی منتقل کرد.