کاربرد مدیریت توانمند سازی در حرفه پرستاری

توانمندسازی به عنوان یک ساختار انگیزشی فرایندی است متشکل از قدرت بخشیدن به پرسنل که امروزه به عنوان عنصر عمده اثربخشی مدیریت در سازمانها شناخته شده است و در تحقیقات مختلف نیز ارتباط آن با برآیندهای سازمانی از قبیل رضایت شغلی، تعهد سازمانی، مشارکت سازمانی، فرسودگی شغلی و... مشخص شده است. در این مقاله سعی شده است، ضمن تشریح فرآیند توانمندسازی به اهمیت آن در مدیریت و حرفه پرستاری پرداخته شود. جنبه تئوری این مطالعه نیز بر اساس تئوری توانمندسازی ساختاری کانتر و تئوری توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر می باشد. متن: تحقیقات مختلف نشان داده که در سازمان های بهداشتی- مراقبتی با فراهم کردن اطلاعات، منابع، حمایتها و فرصتهای لازم برای پرسنل بویژه پرستاران، می توان به توانمند کردن آنها دست پیدا کرد. در این راستا، رفتارهای مدیران از قبیل معنی بخشیدن به کار، اطمینان بخشی، تسهیل اهداف کار و کاهش بوروکراسی، نقش مهمی در ارتقای توانمندسازی پرستاران دارند. همچنین، وجود عواملی از قبیل مدیریت استبدادی، اهداف سازمانی مبهم، حجم کاری زیاد و سایر شرایطی که کفایت نفس را در پرستاران کاهش می دهد، مانع توانمند شدن پرستاران می شوند. با توجه به اهمیت توانمندسازی مدیران پرستاری می توانند با توسعه فاکتورهای مولد توانمندسازی و حذف فاکتورهای ناتوان کننده، شرایط را برای ایجاد انگیزش و اجرای توانمندسازی حرفه ای پرستاران فراهم کنند تا گامی مهم در جهت اثربخشی آنها ودرنهایت ارتقاء کیفیت مراقبت از مددجویان برداشته شود.