بررسی ارزش تشخیصی رنگ آمیزی AgNOR و میزان بروز((MIB1 Ki_67 در تومرهای عضله صاف رحم

تومرهای عضله صاف رحم شایع ترین نئوپلاسم انسان هستند. تقسیم بندی بالینی این تومرها به صورت خوش خیم و بدخیم می باشد ولی گروه دیگری از ضایعات تحت عنوان (STUMP) وجود دارند که قرار دادن آن ها در یکی از این دو دسته مشکل است و افتراق این تومرها از یکدیگر، به اتکا رنگ آمیزی H&E مشکل است. هدف این مطالعه یافتن بیومارکرهای عینی برای افتراق و بررسی مقایسه ای مارکرهای پرولیفراسیون در سه گروه تومرهای مذکور می باشد.
در هر گروه از تومورهای فوق، تعداد 21نمونه به صورت تصادفی از آزمایشگاه های پاتولوژی انتخاب و با استفاده از رنگ آمیزی AgNOR و نیز IHC از نظر بروز مارکر Ki_67 بررسی شدند.
Ki-67 در (15/63%) موارد لیومیوسارکوم، (76/4%) موارد STUMP و (0%) لیومیوم ها بروز یافت. تفاوت معنی داری از لحاظ میزان بروز Ki_67 بین گروه لیومیوسارکوم و STUMP (P<0.0001) و هم چنین بین لیومیوسارکوم و لیومیوم (P<.0001) مشاهده شد. میانگین تعداد نقاط AgNOR در موردنمونه های تومر خوش خیم عضله صاف رحم، (STUMP) و لیومیوسارکوم به ترتیت 03/0±55/2 و 66/0±04/4 و 13/0±12/8 بود. مقایسه میانگین بین هر سه گروه اصلی، اختلاف معنی داری را نشان داد (P<0.0001).
مارکرهای پرولیفراسیون AgNOR و Ki-67، تفاوت میانگین معنی داری را بین لیومیوسارکوم و تومرهای عضله صاف رحمی با پتانسیل بدخیمی نامشخص نشان داد. با توجه به این که افتراق بین لیومیوسارکوم و STUMP در برخی موارد مشکل ساز است یافتن بیومارکرهای Objective که به طور واضح تعیین کننده تشخیص ضایعه باشد، ضروری به نظر می آید. تحقیق حاضر، مارکر Ki-67 و AgNOR را که روشی ساده، مطمئن و کم هزینه می باشد، جهت افتراق تومرهای دارای رفتار خوش خیم از تومرهای بدخیم عضله صاف رحم، پیشنهاد می نماید.