بررسی شیوع سرولوژیک بیماری سلیاک در بیماران با اختلالات روانی مزمن

ارتباط بین سلیاک و اختلال روانی مزمن (افسردگی و اسکیزوفرنی) در چندین مطالعه مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی بیماری سلیاک در بیماران مبتلا به اختلال روانی مزمن با استفاده از آزمون آنتی بادی ترانس گلوتامیناز بافتی (anti-tTG) انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 200 بیمار مرد با تشخیص اختلالات افسردگی (100 نفر) و اسکیزوفرنی (100 نفر) بستری در بخش بیماران مزمن روانی بیمارستان رازی تبریز بررسی شدند. 5 سی سی خون از بیماران گرفته شد. سطح سرمی anti-tTG از نوع IgA با استفاده از ELISA اندازه گیری گردید. سطح سرمی IgA نیز با استفاده از روش ایمونوتوربیدومتری اندازه گیری شد. افراد anti-tTG مثبت و مبتلا به کمبود IgA، برای انجام آندوسکوپی و نمونه برداری از دوازدهه ارجاع داده شدند.
میانگین سنی افراد 06/10± 37 سال (محدوده 68-18 سال) بود. از 100 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی در 1 نفر (ا درصد) و از 100 بیمار مبتلا به افسردگی در 2 نفر (2 درصد) نتیجه آزمون anti-tTG مثبت بود. 3 نفر از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و 2 نفر از افراد مبتلا به افسردگی مبتلا به کمبود IgA بودند. هیچ کدام از بیماران مبتلا به افسردگی و اسکیزوفرنی، سابقه اسهال مزمن را گزارش نکردند. هیچ کدام از موارد anti-tTG مثبت و مبتلا به کمبود IgA، برای انجام نمونه برداری از مخاط دوازدهه رضایت ندادند.
شیوع سرولوژیک سلیاک در افراد مبتلا به افسردگی (2 درصد) و اسکیزوفرنی (1 درصد) در مطالعه حاضر کمی بالاتر از شیوع به دست آمده آن در جمعیت عمومی است. بنابراین پیشنهاد می شود که افراد مبتلا به بیماری اختلال روانی مزمن از نظر وجود بیماری سلیاک مورد بررسی واقع شوند تا با درمان زود هنگام از عوارض عصبی و روانی این بیماری پیشگیری شود.