مقایسه آموزش سنتی وبحث گروهی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری

در روش های آموزش سنتی معلم محور اساسی آموزش است، فراگیران در این روش فعال نبوده و فرصت تفکر عمیق پیرامون موضوع یا مشکل را ندارند. این تحقیق به منظور مقایسه روش های آموزش سنتی و بحث گروهی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری در دانشگاه کاشان سال 86 انجام شد.
این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی است که بر روی 30 نفر دانشجوی پرستاری که واحد کارآموزی داخلی جراحی(2) را دریافت کرده بودند،صورت گرفت.آنها به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند.15 نفر به شیوه سنتی و 15 نفر به شیوه بحث گروهی آموزش دیدند. مربی هفته ای دو بارآنها را آموزش می داد.ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعات دموگرافیک وآزمون پرستاری به صورت 4 گزینه ای بود که در اولین جلسه کارآموزی پیش آزمون و سه هفته بعد پس آزمون از دانشجویان به عمل آمد. داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل واز آزمونهای تی زوج و تی مستقل برای مقایسه گروه ها استفاده شد.
واحدهای پژوهش در دو گروه آزمون و شاهد از نظر سن، جنس، وضعیت تحصیلی، معدل ترم قبل، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی و دانسته های اولیه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. میزان یادگیری دردو گروه به شیوه سنتی و بحث گروهی افزایش معنی داری یافته بود و میزان یادگیری در تدریس به شیوه بحث گروهی افزایش معنی داری در مقایسه با روش سخنرانی داشت (05/0< p).
شیوه بحث گروهی به عنوان یک روش آموزشی مؤثر جهت فعال کردن دانشجو و افزایش مهارتهای تفکر عمیق و پایدار کردن مطالب در ذهن دانشجو به مربیان و برنامه ریزان آموزش پرستاری پیشنهاد می شود و لازم است مطالعات بیشتری در این باره صورت گیرد.