الگو های فراخوانی عضلات شانه در حرکات ترکیبی پویا در افراد سالم

شانه از پیچیده ترین مناطق بدن محسوب شده و ذاتا مفصلی بی ثبات است که حرکات در آن بوسیله فعالیت متوالی زوج نیروها تولید و کنترل می شود. با توجه به بی ثباتی ذاتی شانه و نقش برجسته عضلات در تامین ثبات آن، به منظور ارزیابی تغییرات کنترل حرکتی در حرکات مختلف و کمک به طراحی برنامه های درمانی مناسب برای شانه درد و ارزیابی تاثیر درمانهای فیزیوتراپی و جلوگیری از ایجاد عوارض حاصله، مطالعه الگوی فعالیت عضلات کمربند شانه ای در حرکات مختلف در افراد سالم ضروری به نظر می رسد. اما تاکنون هیچ مطالعه ای به بررسی این الگوها در الگوهای D1flex و D1ext نپرداخته است.

13 داوطلب خانم سالم در آزمون شرکت کردند. متغیرهای وابسته شروع و پایان فعالیت عضله و همچنین توالی فعالیت عضلات (سراتوس انتریور، پکتورالیس ماژور، تراپزیوس (فیبرهای فوقانی)، تراپزیوس (فیبرهای تحتانی)، دلتوئید خلفی و دلتوئید قدامی) سمت غالب در طی الگوهای D1flex و D1ext بوسیله الکترومیوگرافی سطحی و نرم افزار Data log در وضعیت ایستاده و با سرعت حرکت 25 درجه در ثانیه محاسبه شد.

الگوی خاصی از فعالیت عضلات در الگوهای D1flex و D1ext مشاهده شد. توالی فعالیت عضلات در دو الگوی حرکتی با یکدیگر متفاوت بوده و همچنین تفاوت معناداری در زمان تاخیری تمامی عضلات(05/0p<) بجز فیبرهای فوقانی تراپزیوس (33/0p=) نسبت به گونیامتر فلکسشن/ اکستنشن بین دو الگوی حرکتی مشاهده شد.

این مطالعه نشان داد در افراد سالم الگوی خاصی از فعالیت عضلات حول مفصل اسکاپولو هومرال وجود دارد. برنامه های توانبخشی باید طوری طراحی شوند که توالی فعالیت و عملکرد وابسته به تکلیف این عضلات را بهبود بخشیده و یا اصلاح کند.