تاثیر شنای منظم بر شاخص های استرس اکسیداتیو قلب و ارتباط آن با دیابت در رت

استرس اکسیداتیو به شدت با دیابت و عوارض آن در ارتباط می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات دیابت تجربی بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت قلب و تاثیر شنای منظم بر آن می باشد.
طی یک مطالعه تجربی- کاربردی40 عدد موش صحرایی نر ویستار به چهار گروه 10 تایی کنترل، کنترل همراه ورزش، دیابتی بدون ورزش و دیابتی با انجام ورزش تقسیم شدند. دیابت به وسیله تزریق تک دوز استرپتوزوتوسین (50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم، داخل صفاقی) ایجاد گردید. مدت مطالعه 8 هفته بود. پس از پایان دوره، ابتدا حیوانات با تیوپنتال سدیم (50 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم، داخل صفاقی) بی هوش و بطن چپ جدا و در 80- درجه سانتی گراد نگهداری شد. در قسمت رویی به دست آمده از هموژنیزاسیون بافت، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز، گلوتاتیون ردکتاز و کاتالاز به عنوان وضعیت آنتی اکسیدان های آنزیمی و میزان مالونیل دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی اندازه گیری شدند.
القای دیابت باعث کاهش معنی دار در میزان فعالیت آنزیم های گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز در بافت قلب رت های دیابتیک نسبت به گروه کنترل گردید. هم چنین میزان مالونیل دی آلدئید به طور معنی داری در گروه دیابتی ورزش نکرده نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. میزان گلوتاتیون توتال بافت قلب در تمامی گروه ها یکسان بود.
شنا با جلوگیری از کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز و کاهش سطح مالونیل دی آلدئید بافت قلب برای جلوگیری از عوارض قلبی- عروقی در دیابت ملیتوس ناشی از استرس اکسیداتیو مفید می باشد.