بررسی ارتباط میزان بروز دلیریوم پس از جراحی قلب و عوامل مداخله گر حین عمل

تغییر حاد در وضعیت ذهنی است که با اختلال در سطح هوشیاری، کاهش میزان توجه و تغییرات شناختی مشخص می شود و سیر متغیری در طول دوره خود دارد. دلیریوم در افراد مسن و بیماران بستری، خصوصا پس از اعمال جراحی بزرگ، شایع بوده و با افزایش مرگ و میر و عوارض در بیماران می شود. اخیرا میزان بروز دلیریوم بعد از برش جراحی قلب، بیش از90c/o گزارش شده است. تقریبا یک چهارم تا یک سوم بیماران روزهای 2 تا 7 پس ازعمل جراحی قلب، دچار اختلالات روانشناختی می شوند. باتوجه به افزایش میزان اعمال جراحی قلب و افزایش سن بیماران به هنگام جراحی، عوارضی نظیر دلیریوم پس از عمل، رو به فزونی است. مطالعات متعددی بر روی اتیولوژی دلیریوم پس از جراحی قلب صورت گرفته، اما هنوز دلیل قاطعی برای آن بیان نشده است. در این مطالعه بر آن شدیم تا ارتباط بین میزان بروز دلیریوم پس از جراحی قلب و برخی عوامل مداخله گر حین عمل را مورد بررسی قرار دهیم.
طی 6 ماه 250 بیمار بالای 50 سال که تحت جراحی CABG به طور الکتیو قرار می گرفتند در بیمارستان شهید مدرس تهران، به روش نمونه گیری برگزیده شدند. وضعیت روانشناختی بیماران 5 روز قبل از عمل 2 و 7 روز پس از عمل توسط آزمون غربالگری MMSE مورد ارزیابی قرار گرفت، سپس با توجه به نمره آزمون و براساس DSM - IV، موارد ابتلا به دلیریوم مشخص شدند.
در این مطالعه میزان بروز دلیریوم پس از جراحی قلب باز 47% می باشد، میزان بروز دلیریوم با مدت بای پس قلبی ریوی بیشتر از 120 دقیقه، زمان کراس کلامپ آئورت بیشتر از 75 دقیقه، هماتوکریت حین عمل کمتر از30c/o و دمای حین پمپ کمتر از 30 درجه سانتی گراد افزایش نشان می داد. در این مطالعه بین EuroSCORE و میزان بروز دلیریوم ارتباط معنی داری به دست نیامد.
با توجه به نتایج بدست آمده، در نظر گرفتن مسائل روحی روانی، بخصوص اختلالات شناختی همچون دلیریوم بعد از جراحی قلب باز از اهمیت بالایی برخوردار است و می بایست مطالعات بیشتری در جهت کشف علل زمینه ساز آن انجام گیرد، چرا که حذف برخی علل زمینه ساز دلیریوم می تواند در درمان آن کمک کننده باشد.