پایداری نظریه های ضمنی با داده های عینی و مجرد در رابطه های تابعی مثبت و منفی در میان دانشجویان روان شناسی اجتماعی در دانشگاه اصفهان

در رابطه بین دو متغیر روانشناختی معمولا یک متغیر تابع متغیر دیگر قرار می گیرد، یعنی با تغییر یک متغیر به تبع آن در متغیر دیگر تفاوت ایجاد می شود. و به این رابطه ایجاد شده در ذهن افراد رابطه تابعی گفته می شود. روابط تابعی پدید آمده در ذهن افراد در مقابل تغییر مقاومت می کند و به این دلیل در روانشناسی اجتماعی به آن حفظ نظریه گفته می شود که منظور نظریه ضمنی است که مردم بین متغیر های روانشناختی در ذهن خویش ایجاد می کنند. متغیرهای رابطه تابعی از طریق دو نوع داده های عینی یا مجرد به وجود می آید. هدف پژوهش حاضر بررسی موضوع حفظ بیشتر این رابطه ها با داده های عینی یا مجرد در ذهن افراد است. همچنین آیا این نظریه های ضمنی پس از گذر زمان حفظ می شود و اثر حفظ نظریه داده های اولیه عینی بیشتر است یا داده های ذهنی. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی و طرح عاملی2×2×2 (رابطه مثبت در مقابل رابطه منفی، داده های مجرد در مقابل عینی، توصیف در مقابل فقدان توصیف) بود. در هر خانه طرح عاملی 28 آزمودنی و کلا 224 نفر شرکت کردند که دانشجویان روان شناسی اجتماعی بودند. مداخله های آزمایشی از نوع قضاوت در پارهرابطه تابعی ایجاد شده در ذهن آزمودنی ها از طریق یک داستان فرضی بود. تحلیل واریانس چند عاملی نشان داد که نظریه های ضمنی با داده های عینی بیشتر حفظ می شود (05/0P<) و اثر حفظ نظریه وقتی بیشتر است که اثر اولیه داده ها عینی باشد (01/0P<).: یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که رابطه تابعی حتی اگر با داده های فرضی ایجاد شود در شناخت اجتماعی وجود دارد و این رابطه در ذهن افراد باقی می ماند و در مقابل تغییر مقاومت می کند.