ارزیابی مدل های طراحی حوضچه های رسوبگیر آبیاری
حوضچه های رسوبگیر از جمله سازه های ضروری است که به منظور جدا کردن رسوبات معلق همراه جریان ورودی در ابتدای آبگیرهای منشعب از رودخانه ها احداث می شوند. مدل های زیادی برای طراحی این حوضچه ها وجود دارند که بعضا با اختیار کردن فرضیات ساده کننده منجر به نتایج غیر واقعی می شوند. تعدادی از این روش ها نیز چنان پیچیده اند که یا تمایل به استفاده از آنها نیست و یا اینکه نیاز به داده های زیادی برای اجرا دارند. در این میان روش های دیگری برای کاستن مشکلات فوق توسط تعدادی از محققین ارائه شده که مبتنی بر کارهای آزمایشگاهی و یا تحلیلی است. بدلیل وجود مدل های متنوع و متفاوت تعیین مناسب ترین مدل مشکل می باشد. از اینرو در این مطالعه با معرفی این روش ها، عملکرد آنها با استفاده از داده های آزمایشگاهی و صحرایی مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای رسیدن به این هدف در فلومی به ابعاد 8 متر طول در 3/0 عرض و 5/0 متر ارتفاع برای سه غلظت متفاوت ورودی سه دبی و سه عدد فرود مختلف آزمایشات انجام شد. و نیز اندازه گیری هایی در کانال بتنی با ابعاد 200 متر طول و عرض و عمق 1 متر برای سه دبی و غلظت های مختلف انجام گرفت و سپس راندمان های تله اندازی روش های مختلف با این داده ها محاسبه و با مقادیر اندازه گیری مقایسه شدند. نتایج نشان می دهند که مدل سومی و تیاقی راندمان حوضچه را زیاد نشان می دهد. ضمن اینکه مشخص شد تخمین های راندمان این مدل حساسیت زیادی به پارامتر های ورودی دارد. بررسی شاخصه های آماری، مشخص می کند که راندمان تله اندازی محاسباتی با مدل های کاوشنیکو و جین تطابق مناسب و بهتری نسبت به مدل های راجو و گارد، با داده های اندازه گیری شده دارند. همچنین در این مطالعه ضریب بکار گرفته شده در مدل جین به منظور حداقل نمودن خطای براورد راندمان تله اندازی در حوضچه های رسوبگیر آبیاری تعیین گردید.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.