الگوی پیش بینی هراس اجتماعی در دانشجویان بر پایه مولفه های شناختی- رفتاری

هدف از انجام این پژوهش تعیین الگوی پیش بینی هراس اجتماعی از راه بررسی برخی متغیرهای پیش بینی کننده هراس اجتماعی بود. در این مطالعه، کمرویی، بازداری رفتاری، سوگیری توجه، سوگیری تعبیر، خودکارآمدی اجتماعی و دلبستگی به عنوان پیش بینی کننده های هراس اجتماعی بررسی شدند.

438 دانشجوی دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. این دانشجویان مقیاس هراس اجتماعی، مقیاس کمرویی استنفورد، مقیاس بازداری رفتاری بزرگسالان، پرسش نامه گذشته نگر بازداری رفتاری، پرسش نامه کانون توجه، پرسش نامه پیامدهای رویدادهای منفی اجتماعی، مقیاس خودکارآمدی برای موقعیت های اجتماعی و پرسش نامه سبک دلبستگی را تکمیل کردند.

تمام متغیرها به طور معنی داری با هراس اجتماعی همبستگی داشتند (001/0p<). نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که الگوی پیش بینی هراس اجتماعی شامل کمرویی، سبک دلبستگی دوسوگرا و اجتنابی، بازداری رفتاری در دوران بزرگسالی، بازداری رفتاری در دوران کودکی، خودکارآمدی اجتماعی، خودارزیابی منفی و ارزیابی منفی توسط دیگران می باشد.

به استثنای متغیر های سوگیری توجه و دلبستگی ایمن که توان پیش بینی هراس اجتماعی را ندارند، سایر متغیر های مورد بررسی (کمرویی، بازداری رفتاری، سوگیری تعبیر و خودکارآمدی اجتماعی) می توانند هراس اجتماعی را پیش بینی کنند.