ارزیابی ایمنی زایی پلاسمید کدکننده ژن کامل راپتری-2 توکسوپلاسما گوندی در موش های BALB/c

توکسوپلاسما گوندی یک انگل تک یاخته ای داخل سلولی است که موجب بیماری توکسوپلاسموزیز در انسان و حیوان می شود. در سال های اخیر پیشرفت چشمگیری در زمینه شناخت کاندیدهای مناسب واکسن که باعث القای پاسخ های ایمنی مؤثر می شود، صورت گرفته است.
در این مطالعه، از ژن کامل راپتری-2 توکسوپلاسما گوندی برای ساخت DNA واکسن استفاده شد و در نهایت پاسخ های ایمنی ناشی از این ژن در مقایسه با گروه های کنترل ارزیابی شد.
ایمنی زایی موش های BALB/c سه بار و به صورت عضلانی (به فاصله سه هفته) توسط pc-ROP2 (به عنوان گروه شاهد) و pc DNA3 و فسفات بافر سالین (به عنوان گروه های کنترل) انجام پذیرفت.
بعد از انجام ایمونیزاسیون، پاسخ های ایمنی ناشی از آن به کمک اندازه گیری سطح آنتی بادی و سطح سیتوکین ها ارزیابی شد.
نتایج حاصل از اندازه گیری سیتوکین های اینترفرون گاما و اینترلوکین 4 نشان دهنده مقادیر بالای اینترفرون گاما و مقادیر پایین اینترلوکین 4 در گروه های واکسینه شده با pc-ROP2 در مقایسه با گروه های کنترل بود. این نتایج نشان می دهد که پاسخ ایمنی سلولی Th1 در موش هایی که با pc-ROP2 واکسینه شده اند در مقایسه با موش های گروه های کنترل که با پلاسمید خالی pc-DNA3 و فسفات بافر سالین واکسینه شده اند، به شدت تحریک شده است.
اندازه گیری آنتی بادی کل IgG اختلاف معنی دار را بین گروه های مورد و کنترل تایید کرد (05/0>P). همچنین میزان بقای موش ها در گروه های مورد و کنترل بعد از انجام چالش ارزیابی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که میزان بقای موش هایی که با پلاسمید pc-ROP2 ایمن سازی شدند، با گروه های کنترل اختلاف معنی دار دارند (05/0>P).
نتایج این تحقیق نشان می دهد که pc-ROP2 به عنوان DNA واکسن در القای پاسخ های ایمنی همورال و سلولی مؤثر بوده و همچنین در افزایش طول عمر موش ها در برابر توکسوپلاسموزیز تا اندازه ای مفید است.