بررسی اثر سمیت سلولی وروتوکسین نوع 1 اشرشیاکلی انتروهموراژیک بر رده های سلولی ورو (Vero) و راجی (Raji)

وروتوکسین یکی از سموم خانواده توکسین های شیگا است. این خانواده شامل توکسین های پروتئینی AB، یعنی توکسین هایی با یک بخش فعال آنزیماتیک (A) و یک بخش باند شونده به سطح سلول (B) است. سلول هایی که دارای جایگاه اتصالی یعنی گیرنده Gb3 باشند به آثار توکسیک توکسین پاسخ می دهد. نشان داده شده است که وروتوکسین نوع 1 بر انواعی از سلول های توموری که گیرنده Gb3 را دارا هستند، اثر آپوپتوتیک داشته و به صورت انتخابی عمل می کند. مطالعات زیادی که روی آثار ضد توموری و ضد رگ زایی این سم روی رده های سلولی سرطانی مختلف در شرایط آزمایشگاهی و حیوانات آزمایشگاهی انجام گرفته نشان دهنده اثر بخشی آن ها است.هدف از این پژوهش مقایسه آثار سمیت سلولی وروتوکسین نوع 1 انتروهموراژیک اشرشیاکلی روی دو رده سلولی ورو (استاندارد طلایی برای بررسی آثار سمیت سلولی وروتوکسین) و راجی (رده سلولی به دست آمده از کشت سلول های لنفوبلاستوئید بیماران مبتلا به لنفوم بورکیت انسانی) است.
پس از تهیه مواد، سویه توکسین زا و رده های سلولی، سویه مورد نظر کشت داده شد و توکسین زایی آن با استفاده از روش آگلوتیناسیون پاسیو معکوس تایید شد. وروتوکسین 1 با استفاده از روش کروماتوگرافی جذبی تخلیص شد و آن گاه اثر سمیت سلولی آن بر روی دو رده سلولی ورو و راجی با استفاده از آزمون MTT بررسی و اندازه گیری شد.
یافته ها نشان داد که وروتوکسین نوع 1 روی سلول های راجی نیز مانند سلول های ورو اثر سرکوب گری بالایی دارد و این اثر وابسته به غلظت توکسین است و با رقیق شدن سم اثر سرکوب گری آن کاهش می یابد.
بررسی آماری نشان داد که خاصیت سرکوب گری سم روی سلول های راجی در رقت های 1:4 تا 1:128 نسبت به خاصیت سرکوب گری سم روی سلول های ورو دارای اختلاف معنی داری است و این اثر روی سلول های ورو بیشتر از سلول های راجی است (05/0P<). اما این توکسین در رقت های بالاتر قادر به سرکوب معنی دار نبوده است.
نتایج به دست آمده نشان داد که وروتوکسین نوع 1 روی سلول های راجی مانند سلول های ورو اثر سرکوب گری بالایی دارد و این اثر بر سلول های ورو بیشتر از سلول های راجی است (05/0P<).